منطقه پشتکوه واقع در ممسنی فارس و در مجاورت استان کهگیلویه و بویراحمد منطقه ای عشایر نشین است که شغل اصلی مردم آنجا دامداری و کشاورزی در زیر اشکوبهای جنگلهای بلوط است. زندگی سخت در مناطق صعب العبور، نبود برنامه های آموزشی از سوی سازمانهای متولی به خصوص سازمان محیط زیست و آموزش و پرورش باعث شده کشتار گونه های جانوری در این مناطق به رویه ای برای مردم بدل شود چرا که گونه های وحشی حیات دامهایشان را تهدید می کنند.

کشتار پلنگها و دیگر گونه های ارزشمند جانوری پیشتر طبق سنن ایرانی همیشه باعث افتخار مردم بوده است که این افتخار ناشی از نبود آگاهی و دانش عمومی در مورد اهمیت حفاظت از گونه های جانوری و گیاهی در مناطق مختلف ایران است. انتشار تصاویر گرفته شده از سوی مردم البته این کشتارها را برای رسانه ها ملموس تر کرده است اما طبق شنیده ها کشتارهای زیادی در مناطق عشایر نشین زاگرسی وجود دارد که از دوربین شهروند خبرنگاران محفوظ مانده است.

دم پلنگ جدا شده و روی هیزم خشکیده انداخته شده است

به گفته معاون پیشین محیط طبیعی سازمان محیط زیست ایران سالانه ۱۰ تا ۱۲ پلنگ در کشور به دلایل متعدد کشته می شوند که عمده این کشتارها در مناطق زاگرس نشین که زیستگاه اصلی پلنگ ایرانی است گزارش شده است.

محمد باقر صدوق جمعیت پلنگ ایران را برابر آمار گروه گربه سانان “IUCN” (اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت) نزدیک به ۹۰۰ قلاده دانسته و گفته است” این آمار بسیار خوبی است اما کشتار پلنگها نشان می دهد این گونه ها در معرض خطر هستند و اصول ایمنی و حفاظتی در موردشان به اجرا درنیامده است.”

همچنین محمد صادق فرهادی نیا عضو انجمن یوزپلنگ ایرانی در باره کشتار پلنگها به قانون می گوید: پلنگ کشته‌شده ماده و تقریبا بالغ بوده که این حقیقت؛ موضوع را بسیار ناگوارتر می‌کند. پلنگها در بیش از صد نقطه از ایران زندگی می کننند و بیش از نیمی از آنها در مناطق حفاظت شده نیست. این گونه هم در زاگرس و هم در کوهستانهای البرز زندگی می کند به این دلیل که منابع آبی بیشتری در این مناطق هست.

به گفته این جانور شناس، مناطق زاگرسی برای زندگی پلنگها منطقه خطرناکی است و کشتار زیادی در این مناطق گزارش شده اما در البرز زندگی آنها امن تر است ولی با این حال هر منطقه ای را هم نمی توان مورد حفاظت قرار داد چرا که مناطق زندگی پلنگها  گاهی در مجاورت زندگی هزار ساله انسانها بوده و امروز حیاتشان به خطر افتاده و نمی توان مردو دام را از منطقه دور کرد.

چشم پلنگ بر اثر ضربات بعد از گلوله از حدقه درامده است

وی با تاکید بر اینکه تاکنون نام منطقه پشتکوه ممسنی را نشنیده است و هرگز مشاهده پلنگ در این منطقه گزارش نشده گفت: مسئله کشتار گونه ها فقط مختص به پلنگ نیست و در مودر یوزپلنگ و دیگر گونه ها هم وضعیت همین است. چون در زیستگاههای کویری مشکلات کمتری برای حفاظت وجود دارد تمام زیستگاه‌های یوز مورد حفاظت واقع شده اند. اما به دلیل تعارضات بالا در مناطق زاگرسی حفاظت کمتر است.

فرهادی نیا با اشاره به اینکه حیوانات وحشی در گشت و گذار روزانه گاهی از مرزها و قلمروی تحت حاکمیت خود خارج می شوند و به دست انسانها کشته می شوند تاکید کرد: ۵۰ هزار هکتار مرز قابل توجهی برای زیستگاه یک پلنگ است اما در ایران این مرز رعایت نمی شود. چون هم دام وجود دارد و هم انسانها در تردد میان این قلمرو هستند. طبیعتا اتفاقاتی که می افتد نیاز به آموزش مردم دارد.

وی تاکید کرد: در هیچ جای ایران تا اکنون هیچ گاه پلنگی انسانی را نکشته است و گزارشی در این باره داده نشده است اما پلنگها گاهی از قلمرو مادری رانده می شوند و یا دام و انسان بی اندازه به آنها نزدیک می شوند و گاهی دست به شکار دام اهلی می زنند و مردم نیز آنها را از بین می برند. با این حال وقتی پلنگ کشته می شود قلمرو برای پلنگ بعدی آماده می شود و این چرخه ادامه دارد.

به گفته این پژوهشگر حیات وحش چند کار باید نجات حیات وحش انجام شود  که مهمترین آنها آگاهی دادن به مردم است و بعد اگر هزینه های وارده از سوی حیات وحش به مردم بالا است خسارت آن از سوی دولت پرداخت شود. اگر مردم بدانند این چرخه حیات با رعایت الزامات زیست محیطی و حفاظت از دامشان روند مساعد تری برای زندگی خودشان است هرگز دست به کشتار پلنگها نمی زنند.

آیا اینان ایرانی اند ؟؟؟

به کدامین گناه کشته شده است؟؟؟

رشد غیرطبیعی گونه ای گیاهی در تالاب «عینک» رشت:

 رشد غیرطبیعی یک گونه گیاهی باعث شده تا سطح وسیعی از تالاب «عینک» در شهر رشت پوشیده از گیاه شود به گونه ای که در بخش های جنوبی این عرصه تالابی، سطح آب دیده نمی شود و همانند زمینی هموار به نظر می رسد.

به گزارش سبزپرس از رشت، از حدود یک سال قبل رشد این گونه گیاهی در تالاب عینک مشاهده شده و از آن زمان تا کنون، سطح وسیعی از این تالاب توسط این گیاه پوشیده شده است.

برخی منابع، این گیاه را «سنبل آبی» معرفی کرده اند و برخی دیگر نیز آن را «قاشق واش» یا «بارهنگ آبی» با نام علمی (Alisma Plantago Aguatica) می دانند. با این حال پیگیری های سبزپرس منجر به دریافت اطلاعات دقیقی از این گونه و علت شکوفایی آن نشد.

با وجود اینکه برخی شنیده ها، حکایت از آن دارد که این گیاه از زیرگونه غیر ایرانی بارهنگ آبی است و به شکل گونه مهاجم در این تالاب به چشم می خورد، اما برخی شنیده های دیگر حکایت از بومی بودن این گونه دارد و علت شکوفایی آن نیز غنی شدن آب تالاب عینک از مواد مغذی و آلی بر اثر ورود فاضلاب های خانگی و صنعتی و کشاورزی دارد. در هر صورت هر یک از این فرضیه ها نیازمند بررسی علمی هستند.

این گیاه، بوته ای به ارتفاع 50 تا 60 سانتیمتر است که به صورت بسیار متراکم، داخل آب رشد می کند. تراکم رشد آن به نحوی است که عبور قایق را غیرممکن می کند و از طرف دیگر، مسیر آبراهه ها را مسدود می سازد. از طرف دیگر تمامی سطح آب توسط برگ های این گیاه پوشیده شده و جلوی تابش نور خورشید به آب تالاب گرفته می شود.

گیاه در ابتدای فصل تابستان به سرعت رشد می کند و با شروع فصل سرما، سریعاً خشک شده و لاشبرگ های آن به بستر تالاب می ریزد. با شروع فصل گرما، باردیگر گیاه به سرعت رشد می کند و این روند ادامه پیدا می کند.

این گیاه همچنین دارای گل هایی به رنگ بنفش روشن است که برخی افراد محلی، اقدام به چیدن و فروش آن به عنوان گل زینتی می کنند.

هنوز علت شکوفایی این گیاه در تالاب عینک مشخص نیست اما آنچه مسلم به نظر می رسد، غیرطبیعی بودن این پدیده است که باید هرچه سریعتر علت و راه کنترل این شکوفایی مشخص شود. چرا که با توجه به حاصخیز بودن زمین های اطراف رشد و همچنین وجود شالیزارهای وسیع درمنطقه، احتمال ورود این گونه و تکرار اتفاق مشابه در شالیزارها نیز دور از ذهن نیست.

هم اکنون مدیریت تالاب عینک به شهرداری رشت واگذار شده است و این شهرداری وظیفه حفاظت آن را نیز بر عهده دارد.

 از چند سال قبل، ورود گونه گیاهی مهاجم «آزولا» به تالاب انزلی تبدیل به یکی از مهمترین معضلات این تالاب شده است و در صورتی که این گیاه نیز به عنوان گونه مهاجم شناخته شود، این دومین گونه مهاجمی است که به تالاب های استان گیلان وارد شده است.

پیگیری های سبزپرس درباره این گونه هنوز ادامه دارد. به دلیل ضعف شدید اطلاعاتی درباره این گونه و وضعیت تالاب عینک، از کلیه صاحب نظران، کارشناسان و علاقه مندانی که اطلاعاتی درباره این گیاه و وضعیت تالاب عینک دارند درخواست می شود تا این اطلاعات را در اختیار ما نیز قرار دهند. علاقه مندان می توانند اطلاعات خود را به نشانی پست الکترونیک Pr.sanzpress@gmail.com  ارسال کنند. به منظور سهولت در دریافت اطلاعات، خواهشمند است در قسمت موضوع ایمیل حتما از عبارت «تالاب عینک» استفاده شود.

یک نظر :

اولا اينجا اصلا از اول هم يك تالاب طبيعي نبوده بلكه يك استخر مصنوعي است كه در قديم براي مصارف كشاورزي استفاده ميشده
ثانيا كسي مديريت آن را به شهرداري واگذار نكرده بلكه اكنون به دليل قرار گرفتن در محدوده شهر مثل ساير استخرهاي شهري توسط شهرداري مديريت ميشود. و اين امر مستند به قانون شهرداريهاست نه اينكه كسي مديريت آن را به شهرداري واگذار كرده باشد.
ثالثا گونه اي كه در تصوير ديده ميشود به هيچ عنوان يك گونه غيربومي مهاجم نيست. چرا كه اگر مهاجم بود بايد در بخش شمالي اين استخر هم كه يك خيابان ارتباط اين دو بخش را قطع كرده پراكنش نشان ميداد. اما هيچ اثري از آن در بخش شمالي ديده نميشود. بنابراين رشد اين گونه در بخش جنوبي بدليل مساعد بودن شرايط رشد و نمو آن در اين استخر به دليل ازدياد مواد آلي و مغذيست.
رابعا هيچ فاضلاب صنعتي و كشاورزي وارد اين استخر نميشود بلكه صرفا فاضلاب شهري است كه باعث افزايش مواد آلي در اين استخر شده است.
خامسا اين گونه همانطور كه در تصوير هم مشاهده ميشود صحنه اي بسيار زيبا و ديدني را به نمايش گذاشته و علي الخصوص در فصل گلدهي بسيار زيباست.

نگاهی به گوزن زرد در کردستان عراق/
از «نخجیر جنگاوران آشور» تا «نقش سکه ده دیناری»

کوشان مهران: پادشاهان جنگاور آشور در سرزمینی که امروز آن را کردستان عراق می نامیم روزهای خوشی در نخجیرگاه های خویش داشتند. در روزگاران کهن پادشاه آشور سوار بر ارابه های تندرو به شکار «بیزون قفقاز»، «گاو وحشی اوروش» و شیر پرداخته و در کنار لذت از سواری و زوبین اندازی و خدنگ افکنی، خود و سپاهیان چالاک خویش را برای یورش به دیگر سرزمین ها آماده می کردند. (آشوریان در اوج قدرت از دلتای نیل تا کوهستان های زاگرس و کوه های لبنان را پاک می روفتند).

پس از تصرف و نابودی نینوا پایتخت آشوریان به دست قوای متحد ماد و بابلی برای هزاره ها این قوم فراموش شدند و مگر در تورات نامی از این جنگاوران برده می شد ولی از اواسط قرن نوزدهم و با کوشش های باستان شناسانی چون «سر هنری لایارد» به تدریج بناها و کاخ های پرشکوه این تمدن پیدا شد و در این میان «گوزن زرد میان رودان» (Dama dama Mesopotamia) یکی از مهم ترین گونه های حیات وحش آن دوران در کنار شیرهای آسیایی مشاهده می شوند.

با شروع قرن بیستم، از آن شکوه حیات وحش آشور دیگر چندان برجای نمانده بود. صدها سال از نابودی بیزون قفقاز و گاو اوروش می گذشت و آخرین «ببر هیرکانی» در سال 1880 در موصل و آخرین شیر در سال 1914 به احتمال بسیار زیاد نابود شدند. به احتمال بسیار زیاد نسل گوزن «مرال» در اواخر قرن نوزدهم نابود شد و به دلیل شرایط خاص منطقه و وفور انواع سلاح شکاری و جنگی و جنگ و ناامنی چند ده ساله، گونه هایی چون «شوکا»، «سیاه گوش» و «خرس قهوه ای سوری» تا آستانه نابودی پیش رفتند.

زیستگاه های جنگلی زاگرسی پوشیده از بلوط در کنار جنگل های مدیترانه ای شام (سوریه، اردن، لبنان) و فلسطین، مهم ترین زیستگاه گوزن زرد میان رودان به حساب می آمدند. ولی انقراض بزرگ پس از جنگ جهانی اول در خاورمیانه ناگاه این گونه را نیز همانند شیر و «اوریکس عربی» به سرعت به گرداب انقراض افکند.

گوزن زرد در نگاره های آشوری

آخرین گزارش های گوزن زرد در اردن به سال 1930 و در سوریه به 1940 محدود می شود. تا اوایل قرن بیستم هنوز در «سنجاق هکاری» ترکیه در مرز با کردستان عراق گوزن زرد میان رودان وجود داشت وگزارش هایی از مشاهده و زنده گیری گوزن زرد در کردستان عراق تا دهه های نخستین قرن بیستم وجود دارد که کتاب «پستانداران عراق» شواهد جالبی را همراه با دامنه پراکنش شوکا ارائه می کند.

پس از سقوط رژیم صدام و شرایط جدید در کردستان عراق، توجه به احیای گونه های بومی حیات وحش و در کل پاسداشت واقعی و کاربردی محیط زیست یکی از دغدغه های فکری مدیران این منطقه شد و ضرب سکه ده دیناری با تصویری از گوزن زرد میان رودان در کنار سکه هایی با تصویر سیاه گوش و پازن نشان دهنده میزان علاقه به جفظ گونه های حیات وحش است. گویا در چند سال گذشته صحبت هایی برای انتقال تعدادی قوچ و میش ارمنی از ایران برای احیای مجدد جمعیت این گونه نیز بوده است.

در هر حال با توجه به اراده واقعی مدیران محیط زیست این بخش از عراق و وجود جنگل های انبوه بلوط، شاید تنها امید احیا و معرفی مجدد گوزن زرد میان رودان، انتقال تعدادی از این جمعیت چه به شیوه قانونی و یا دور زدن قانون کاغذی باشد.

فراموش نکنیم که از اواخر دهه 1330 تا کنون عملاً جمعیت گوزن زرد در ایران در شرایط نیمه طبیعی پرورش یافته و همواره نیازمند تغذیه دستی و صرف بودجه های کلان و اجرای برنامه هایی به نام معرفی مجدد در فنس بوده که هیچکدام نتیجه ای برای ثبات جمعیت و معرفی مجدد به زیستگاه های اصلی نداشته است.

بهتر است به جای بر افروختن رنگ صورت و متورم نمودن رگ گردن، به فکر انجام یک پروژه مشترک بین ایران و کردستان عراق باشیم و هرگاه که خواستیم  به تقلید فرمان و قیصر برای پاک کردن صورت مساله عدم توانایی خود در نجات جمعیت جزیره اشک به دلیل خشکانیدن دریاچه ارومیه برآییم، به عاقبت خوش پلنگ های ارسالی به سوچی قفقاز روسیه اندکی فکر کنیم.

 

Ashoor_589001905.jpg << دانلود فايل الصاقي

کشتار یا شکار؟!

 یکی از خوانندگان سبزپرس مجموعه ای از تصاویر شکار را برای ما ارسال کرده که در ادامه می بینید. فرستنده این عکس ها می گوید که همه تصاویر مربوط به استان فارس است و در سال های مختلف (از نیمه دهه 1370 تا کنون) تهیه شده اند. انتشار این عکس ها بدان معنا نیست که تنها در استان فارس چنین اتفاقاتی رخ می دهد، بلکه متاسفانه در تمامی استان ها چنین اتفاقی کم نیستند. مرور این عکس ها چند نکته را نشان می دهد؛ اول اینکه نامِ کاری که این افراد انجام داده اند، قطعا «شکار» نیست، بلکه کشتار بهترین نام برای چنین کاری است. در عکس ها مشخص است که افراد در مواردی دست به کشتار چندین حیوان به طور همزمان زده اند و در بسیاری از موارد، حیوانات جوان و ماده ها نیز هدف گلوله قرار گرفته اند، که با هیچ تعریف و اصولی برای شکار سازگار نیست. در ثانی در اکثر تصاویر، حیوان بر اثر اصابت گلوله و پیش از ذبح شرعی کشته شده؛ در صورتی که در اصول شکار و احکام شرعی، تیراندازی به سوی حیوان باید به گونه ای باشد که توان فرار را از حیوان بگیرد و شکارچی که قصد استفاده از گوشت شکار را دارد، باید آن را ذبح کند. اما آنطور که در تصاویر مشخص است، اکثر این حیوانات شکار شده، پیش از زبح شرعی جان داده اند و در اصطلاح «حرام» شده اند. این نشان می دهد که ضاربان، یا اصلا قصد استفاده از گوشت شکار را نداشته اند و برای تفریح یا مقاصد دیگر حیوان را شکار کرده اند (که بر اساس فتوای قریب به اتفاق مراجع عظام تقلید این کار حرام است) و یا آنکه چندان پایبند به احکام شرع و اصول شکار نبوده اند. در هر صورت، آنطور که آمارهای رسمی نشان می دهد، بیش از 500 هزار اسلحه دارای مجوز و حدود دو برابر این رقم، اسلحه بدون مجوز در کشور وجود دارد. وسیله ای که برای شلیک کردن به طرف حیوانات ساخته شده. برخی معتقدند برای جلوگیری از شکار غیرمجاز و کشتار حیات وحش، سازمان حفاظت محیط زیست باید به طور مرتب پروانه شکار صادر کند و برخی دیگر نیز بحث قرق های اختصاصی (که با سرمایه گذاری بخش خصوصی اداره می شوند و اقدام به حفاظت و پرورش حیوانات و فروش پروانه شکار در محدوده تحت مدیریت خود می کنند) را پیش می کشند. هر چند هر یک از این نظرات، جای بحث و بررسی فراوان دارد اما نباید این واقعیت را فراموش کرد که ظرفیت حیات وحش ایران در حال حاضر، بسیار کمتر از تعداد اسلحه های شکار سطح کشور است و از طرفی، رعایت جدی قانون، افزایش جریمه های شکار غیرمجاز و مجازات های سفت و سخت، پشتیبانی جدی دستگاه قضایی از سازمان حفاظت محیط زیست و محیطبانان می تواند پدیده شکار کشی و شکار غیرمجاز را تا حد زیادی کنترل کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

کد خبر : 91071060

http://isdle.ir/news/

درباره شكايت اداره نشر ارزشهاي دفاع مقدس از الهه موسوي، خبرنگار محيط زيست
چرا مخالفت با ساخت موزه در جنگل جرم محسوب مي شود؟

رامین اخلومدی*: در خبر ها دیدم آمده بود : " در پی شکایت اداره کل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس الهه موسوی روزنامه نگار گلستانی که مدتهاست در خصوص زیانبار بودن ساخت فرهنگسرای دفاع مقدس استان گلستان موضع گیری کرده است به دادگاه احضار میشود. خیلی تعجب کردم و متاسف شدم با خودش تماس گرفتم گفت منم شنیدم اما هنوز که خبری از احضاريه نیست ."

تعجب و تاسف از این بابت که عجب مشکلی شده این موضوع فهم دغدغه های یک فعال زیست محیطی که از قضا روزنامه نگار هم هست. براستی کی و در کجا موسوی درباره " زیانبار بودن ساخت فرهنگسرای دفاع مقدس" سخنی گفته  ، مطلبی نوشته و یا  بهر ترتیبی اقدامی کرده و موضعی گرفته است ؟! از کجا چنین چیزی را در آورده اند ؟! بنده اصلا با بحث جنگل ناهارخوران و

پروژه اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس کاری ندارم. چه اینکه خبردار شدم دادستان محترم هم فرموده اگر کسی در اینباره چیزی بنویسد با او برخورد می کنیم. 

خب منم که سرم درد نمی کند در این باره چیزی بنویسم. پس  فعلا و در این مجال از خیرش می گذرم. اما عرض من این است اگر کسی که در عرصه ای مثل محیط زیست فعالیت می کند و دغدغه هایش هم منحصر به آن حوزه  است چرا در پاسخ به دغدغه هایش از داغ و درفش و تهدید و احضار سخن به میان آوریم ؟ چرا متشبث به هر تهمتی به او می شویم ؟  بدون تردید زور او از هر جهت کمتر از زور کسانیست که الان خیلی از او  دلخورند. دسترسی آنان هم به مطبوعات  و رسانه ها بیشتر است و می توانند به خوبی موضوع و پروژه خویش را توضیح دهند و توجیهات کارخود را بیان کنند. اما وقتی به جای استفاده از این روش منطقی، متوسل به روش های دیگری می شوند آیا این به جز آنکه نشان دهنده ضعف شان در ادله و توجیهات کافی و قانع کننده باشد دلیل دیگری هم دارد؟

سید ابوالحسن میرکریمی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان گلستان طی اظهار نظری گفته اند :" ما در این مدت کل اخبار کذب منتشر شده در فضای رسانه های استانی، کشوری، سایتها و خبرگزاری های داخلی و خارجی را رصد کرده و پس از تجزیه و تحلیل آنها دریافتیم برخی مخالفت ها از روی ناآگاهی و عدم توجیه طرح بوده که الحمدلله پس از توجیه، این دسته به جمع موافقان پیوستند.

اما برخی از مخالفین پس از ماه ها سعه صدر این اداره کل و جوابدهی شفاف به نشریات و خبرگزاری ها ، گویا قصد ندارند بپذیرند که این پروژه ملی بوده و اجماع کشوری و استانی نهادها و سازمان ها و مطالبه مردمی پشت سر آن نهفته است. لذا ما  بر آن شدیم تا از سردبیر نشریه سلیم (الهه موسوی) که در این مدت از هر روزنه ای علیه ما تاخته و فرهنگ دفاع مقدس و عملکرد برخی نهادها را زیر سوال برده و در لوای دروغ بزرگ تخریب جنگل دل مخالفین نظام را شاد کرده نزد مراجع قضایی شکایت کرده و احقاق حق نماییم ."خب این کار خوبی بوده که توضیح داده اند و برخی ها هم در اثر توضیحات ایشان قانع شده اند. اما اگر کسی از ان توضیحات قانع نشد آیا درست است كه  او را متهم به سوء نیت کنیم و بدتر از این، او را متهم به زیر سئوال بردن فرهنگ دفاع مقدس  و برخی نهاد ها کنیم؟!

باید به این برادر عزیز گفت اگر فردی متشرع هستید که حتما هستید این نحوه اتهام زدن از جهت شریعت درست نیست و اگر فردی قانونمدار و حقوقی هستید که حتما هستید باز هم این نحوه اتهام زنی کاری غیر حقوقی است . برادر من !   صورت موضوع  روشن است همانطور که خودتان هم گفتید مسئله این است كه عده ای از سخن شما قانع شده و عده دیگری از جمله موسوی هم قانع نشده اند. از آن کسان که قانع نشده اند اکثرا حرفشان را در خفا می زنند؛ اما در این میان موسوی  به دلیل دغدغه های زیست محیطی اش  آن را به صراحت بیان می کند. آیا  در مواجهه با قانع نشدن او خدای نکرده برای بیان استدلال و ادله کم اورده که متوسل به اتهام زدن و شکایت و دادگاه و از این حرفها  بشویم ؟ اگر سخن نادرستي میگویم بفرمائید . 

می خواهم از منظری دیگر هم به غیر دقیق  و نادرست بودن ادعای جناب میرکریمی اشاره کنم.  سابقه فعالیت الهه موسوی و دغدغه هایش  در حوزه مسائل زیست محیطی نشان دهنده آن است كه  وی فقط و فقط مسئله اش محيط زيست است. او  را حتی با سیاست و فرهنگ و ... هم چندان کاری نیست.

در همین منطقه خودمان ( استان گلستان )  او هفت سال پيش معترض  احداث جاده جنگل ابر بود؛ زماني كه كمتر كسي نام اين جاده و جنگل ارزشمند را شنيده بود.  و نیز در گذشته تر معترض ساخت مجتمع پتروشیمی استان  و یا بی توجهی به موضوع تالاب های بین المللی گلستان . همچنين انتقال آب چشمه های قطری از گلستان به سمنان ، بحران های زیست محیطی شهر گرگان، ساخت و ساز بی رویه در زیارت و تخريب منابع طبيعي آن منطقه، مشكلات محيط زيستي كارخانه سيمان گاليكش، رانش در تپه های زیبا شهر گرگان، موضوع طغیان رودخانه ها و همچنین موضوع سیل و بی توجهی به عوامل آن، تخریب آشوراده از طریق پروژه های گردشگري که توجیه پذیر نیستند، پسماندهای کشاورزی، کشاورزی ارگانیک، سدسازی بی رویه و غيراصولي  در کشور و استان،  ضرورت ممانعت از تخریب منطقه حفاظت شده جهان نما و ....  همه و همه در سوابق دغدغه ها و فعالیت های زیست محیطی او در استان گلستان اوست.

وهمچنین در سطح ملی هم در سابقه فعالیت موسوی  موضوعات متعددی را می توان برشمرد  که بطور جدی به آن پرداخته و پیگیرشان بوده است  مثل: سیاست های غلط منابع طبیعی در حوزه جنگل های شمال ، بهره بردای غیر اصولی کارخانه های نئوپان در استان های شمالی از چوب جنگل های شمال بدون لحاظ جريان هاي سياسي و جناحي، زباله های بیمارستانی ، مشکلات محیط بان ها ، تخلفات كارخانه سیمان آبیک قزوین، نا آمن بودن هواپیماهای جایروپلند ( هواپیمای تک نفره که جهت محیط زیست تهیه شده بود و بالاخره نيز در حين پرواز منفجر شد. )، اتوبان تهران – شمال، برنج های آلوده هندی، واردات محصولات تراریخته ( دستکاری ژنتیک شده )، پارک ملی سرخه حصار؛ منطقه حفاظت شده جاجرود ، لاک پشت های دریایی ، جهانگردان زیست محیطی، آمایش سرزمین، انرژی خورشیدی، آلودگی هوای تهران و..... امثالهم که تنها بخشی از فعالیت های زیست محیطی الهه موسوی محسوب می شود.

از همه اینها گذشته او خبرنگار برگزیده جایزه زیست محیطی دکتر تقی ابتکار در سال 86 هم هست و یکسال بعد  از ان یعنی در سال 87   مسئولیت سردبیری اولین خبرگزاری زیست محیطی ایران   هم به او واگذار شد. موسوي خبرنگاري است كه علاوه بر تحصيل دانشگاهي در رشته روزنامه نگاري بارها و بارها مورد تجليل نهادهاي مردمي حوزه محيط زيست و حتي مديران دولتي قرار گرفته است.  بماند از انکه به عنوان یک زن هم اهمیت و ارزش فعالیت او در این حوزه  به خودی خود مضاعف می شود. بااین اوصاف  تا جایی که بنده اطلاع دارم درباره هیچکدام از آن همه فعالیت ها  در دو دهه گذشته که سخت هم پیگیرشان  بود هیچ نهادی به ایشان اتهام  زیر سئوال بردن دفاع مقدس و نهادهای خاص و یا سوء نیت را وارد نساخت؛ بلکه برخی از آن پرونده ها حتی اگر حاد هم شد اما بلاخره ایشان مسئولیت خود را انجام داد و کسانی هم اگر پاسخی داشتند  ارائه دادند و موضوع به نحوی ختم شد .

برادر گرامي! در دين اسلام كه دين مهر و انصاف و برادري است جرم قانع نشدن این نیست که فرد را تهدید به شکایت و یا داغ و درفش کنیم و یا به او اتهام های نچسب وارد سازیم کما اینکه ده ها شاهد مثال می توان آورد از اینکه به فرض علیرغم توضیحاتی که وزرای جناب رئیس جمهور محترم درباره حوزه مسئولیت خود  می دهند ، بسیاری از نمایندگان مجلس و یا نخبگان جناح های سیاسی درون نظام هم  قانع نمی شوند و بلعکس .

اما در این میان قرار نیست کسی به دیگری اتهام های شدید و غلیظ وارد سازد  و یا چون قانع نمی شوند نیت و صداقت انها را زیر سئوال ببرد و به جرم قانع نشدن خود را مجاز به هر اقدامی علیه ان فرد بداند.  نکند خدای ناکرده چون یک زن  فعال حوزه محیط زیست به نام الهه موسوی که دیوارش از همه جا کوتاه تر است  و در این موضوع مورد مناقشه  قانع نشده و از نظر ما زبان درازی کرده بخواهیم برای از میدان به در کردنش هر اتهامی را به او وارد سازیم تا این گونه حساب کار، دستش بیاید و دیگر از این ایستادگی ها(بخوانید غلطها)  نکند؟! دور باد اگر چنین چیزی باشد که در شان هیچ کدام از طرفین هم نیست. موسوی تنها یک عقیده داشته  که از آن دفاع کرده و ان را هم انتشار داده. او معتقد بوده و هست که فلان تاسیسات بنا بدلایلی که بارها ذکر کرده مناسبتر آن است که در خارج از جنگل احداث شود.

او هرگز با اصل ساخت موزه  هم مخالف  نبوده و نيست ( حتی اگر طرحی ملی هم نباشد و صرفا منطقه ای و استانی باشد)  بلکه  تنها با مكان احداث آن مخالفت كرده است . خيلي هاي ديگر هم همين عقيده را دارند.  داشتن چنین عقیده ای و حتی انتشار آن جرم نیست. می توان با عقیده اش از طریق ارائه عقیده در رسانه های جمعی و حتی مناظره و گفت وگو مواجه شد. و در اینباره از نظرات کارشناسی و حقوقی هم مدد جست.  مگر این فعال زیست محیطی از چه عده و امکاناتی و یا دلایل و مستنداتی  برخوردار است که  قادر است اذهان را به انحراف کشاند و یا بشوراند و مشوش سازد ؟ امکانات  و قدرت  نهادی نظیر اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس از هر جهت  صدها ها برابر بیشتر از امکانات امثال اوست برای انکه به جای مواجه خدا پسندانه و منطقی به شکایت و تهدید و .... روی اورند.

روزنامه نگار استاني در گلستان

نوشته شده در ساعت 10:56:21 , مورخ 25/07/1391
کد خبر : 91071059

منبع: http://isdle.ir/news/index.php?news=8833

تیم فوتبال کره جنوبی در برابر شاگردان کی روش با یک گل مغلوب شد تا در کنار ایران با هفت امتیاز بخت نخست صعود به جام جهانی باشند.

به گزارش فرارو، خبرگزاری های مختلف تصاویری از حواشی این دیدار منتشر کردند که در این میان عکسی از خبرگزاری موج جالب توجه است؛ تماشاگران کره ای پس از پایان بازی و در حالی که ورزشگاه را ترک می کنند اقدام به جمع آوری زباله های به جا مانده از خود می کنند.

رييس اداره حفاظت محيط‌زيست مشگين‌شهر گفت: يک قلاده خرس قهوه‌اي که به قصد خوردن آب در استخر افتاده بود، با ضربات اجسام سخت از پاي درآمد.

مارمولک شاخدار  یکی از مجهز ترین جانداران برای دفاع از جان خود است تا جایی که می توان آن را وزیر سخت جان دفاع از طبیعت نامید.  این مارمولک مانند آفتاب پرست می تواند به رنگ محیطی که در آن قرار دارد در بیایید. بخاطر رنگ بندی و وجود رگه های قهوه ای در پشتش می تواند به راحتی بروی صخره ها راه برود.

روش دیگر این جاندار برای دفاع از خود باد کردن بدنش است که باعث می شود در برابر دشمن بزرگتر به نظر می رسد.اما اسلحه دیگر این موجود این است که می تواند مقداری از خونش را از چشمانش تا ناحیه ۵ / ۱  متر پرتاب کند و باعث ایجاد رعب در دشمنش شود.این خون سمی نیست ولی باعث گیج شدن دشمنش می شود!

این جاندار دارای سرشاخ های متعددی در پشت خود است و فلس های زیادی را نیز در اطراف خود دارد.

این جانداران عاشق تغذیه از عنکبوت ها هستند! ولی زنجیره اصلی این جاندار یعنی ۷۰ درصد تفذیه خود را از مورچه ها انجام می دهد و به دلیل مورچه خوار بودن این جاندار و استفاده از آفات شیمیایی در مزارع بر علیه مورچه ها نسل این جاندار در معرض انقراض قرار دارد این سوسمار از سوسک ها نیز تغذیه می کند.این مارمولک شاخدار در سال ۱۹۳۳ در تگزاس کشف شد. اندازه این جاندار ۶۹ میلی متر برای نرها است که گاهی تا  94 میلی متر نیز می رسد، این اندازه برای ماده ها ۱۱۴ میلی متر است.

در روزهای گرم این جاندار سعی می کند در سایه حرکت بکند و در نواحی نیمه خشک باشد.۱۴ گونه مارمولک شاخدار در شمال آمریکا ثبت شده است که هفت گونه آنها تخم گذار  و بقیه آنها زنده زا هستند. مارمولک شاخدار برای خواب زمستان شن و ماسه ها و خاک ها را حفاری می کند.

منبع: http://zistboom.com/7862/

  مسئولان باید متوجه باشند و تحت هر شرایطی اجازه تغییر کاربری اراضی را ندهند و در حفاظت از جنگل‌ها و توسعه علمی آن همت کنند و اگر این چنین نباشد بارندگی‌های آینده منجر به وقوع سیلاب‌های مرگبار خواهد شد‌. ‌

به گزارش زیست بوم پس از سیل دردناک بهشهر که مثل همیشه “غافلگیرکننده” لقب گرفت، خبرگزاری کار ایران (ایلنا)نوشت: سیل با خطه شمال کشور غریبه نیست. سال‌های متمادی است که باران‌های سیل آسا عضو جدایی ناپذیر پدیده‌های طبیعی استان‌های حاشیه خزر است. اما شاید به یک دهه نرسد بروز سیل‌هایی که نه تنها مخرب است بلکه صفت مرگباری را نیز باید بر آن‌ها اضافه کرد. نمونه آن سیل اخیر در استان مازندران است که خانه‌های بسیاری را ویران کرد و ۸ قربانی گرفت. سیلی که به اعتقاد متخصصان و فعالان محیط زیست پاسخ طبیعت است به تخریب جنگل‌ها و تغییر کاربری اراضی.

به گزارش خبرنگار ایلنا، آمار اولیه حکایت از آن دارد که سیل اخیر در استان مازندران که در بهشهر رخ داد دست کم هشت کشته داشته است و میزان خسارت آن تنها در این شهر بالغ بر ۳۰میلیارد تومان بوده است.

برخی از کار‌شناسان معتقدند که تخریب بی‌رویه مراتع، منابع طبیعی و جنگل‌ها و تغییر کاربری زمین‌ها کشاورزی در وقوع سیلاب نقش موثری دارند و می‌توان با جلوگیری از تخریب این منابع از وقوع سیل و از خسارات جلوگیری گیرد.

محمد درویش‌ عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و مسئول گروه تحقیقات اقتصادی اجتماعی مهار بیابان‌زایی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به وقوع سیل در استان مازندران و گلستان و تخریب‌های ناشی از آن اظهار داشت‌: ما در بحث سیل‌های ویرانگر و حادثه ساز شمال با مطالعه‌ای که انجام دادیم متوجه می‌شویم که در قدیم شاهد وقوع چنین سیلابی نبودیم و وقوع سیلاب‌های اخیر موضوع نسبتا جدیدی است.

وی افزود‌: سیلاب‌های حادثه خیز در مناطق شمالی افزایش یافته و این افزایش به دلیل وجود پوشش گیاهی در گذشته کمتر بوده است و امروز به دلیل تغییر کاربری در اراضی شمالی و اراضی منتهی به دریای خزر و همچنین تبدیل اراضی کشاورزی به ویلا چنین شرایطی را پدید آورده است‌. ‌

وی تاکید کرد‌: ما شاهدیم که جنگل‌ها به صورت عمدی دچار تغییر کاربری شده است و همچنین جنگل‌ها از درون دچار اضمحلال شده است و به دلیل کاهش زادآوری، جنگل‌ها در حال از بین رفتن هستند و همچنین برخی از طرح‌های جنگلکاری غیر علمی باعث شد که چنین شرایطی به وجود بیاید‌. ‌

وی گفت‌: همچنین در شرق استان گلستان شاهدیم که کشت آفتابگردان افزایش یافته است و به طور طبیعی آفتابگران خاک را تغییر خواهد داد و این تغییر باعث می‌شود که آب بر روی خاک جاری شده‌ و تبدیل به سیلاب شود‌. ‌

به گفته درویش مسئولان باید متوجه این مسایل باشند و تحت هر شرایطی اجازه تحقیق کاربری اراضی را ندهند و در حفاظت از جنگل‌ها و توسعه علمی آن همت کنند و اگر این چنین نباشد بارندگی‌های آینده منجر به وقوع سیلاب‌های مرگبار خواهد شد‌.

‌

هادی کیادلیری دبیر انجمن جنگل‏بانی در گفت‌و‌گو با ایلنا با اشاره به حادثه سیل اخیر گفت: این اتفاقات قابل پیش بینی بود و ما پیش‌تر هشدار داده بودیم که وقتی جنگل‌های بالادست تخریب می‌شوند قدرت جنگل در مهار باران از بین می‌رود.

وی گفت: شاخه‌ها و برگهای درختان وقتی به صورت انبوه و فشرده در کنار هم قرار دارند سایه‌بان ایجاد می‌کنند و این سایه‌بان‌ها جلوی ضربات باران به خاک را می‌گیرد و از جاری شدن آب جلوگیری می‌کند.

وی تاکید کرد: همچنین برگ‌های درختان در سطح جنگل حکم اسفنج را دارند که آب را در خود نگهداری می‌کنند و متاسفانه وقی درختان از بین می‌روند آب باران بدون آنکه جذب خاک شود، روی آن راه می‌افتد.

کیادلیری تاکید کرد: ما بر بهره برداری از جنگل تاکید داریم، اما متولیان امور تنها به بهره برداری اقتصادی از چوب درختان فکر می‌کنند در حالی جنگل‌ها در همه دنیا به عنوان منابع با ارزش برای حفظ آب استفاده می‌شوند و جنگل‌ها از ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ متر مکعب آب در خود را نگه می‌دارد، اما مسئولان ما فقط برای برداشت چوب از آن استفاده می‌کنند.

به گفته کیادلیری سطح جنگل در کشور از ۶۰۰م‌تر در هر هکتار به ۳۰۰م‌تر در هر هکتار و به نصف رسیده که قطعا با این شرایط جنگل نمی‌تواند در مقابل سیلاب درست عمل کند.

وی گفت: مدیریت اشتباه در حوزه منابع طبیعی، آسیب پذیری جنگل‌ها در برابر تغییر اقلیم واسترس‌های زیست محیطی به شکل نگران کننده‌ای افزایش داده است.

به گفته وی وقتی بدون رعایت ضوابط علمی و فنی در جنگل‌های شمال دخالت می‌شود درختان ضعیف می‌شوند ودر نتیجه ترکیب این زیست بوم‌ها به هم می‌خورد ودر ‌‌‌نهایت زمینه اثر گذاری شرایط سخت زیست محیطی ومرگ گونه‌های گیاهی فراهم می‌شود.

کیادلیری که دکترای حفاظت از جنگل دارد گفت: کمتر از ۷درصد مساحت کشور به رویشگاههای جنگلی اختصاص دارد و بی‌توجهی به مسائل اکولوژیکی ونگاه غالب اقتصادی به منابع طبیعی همچون رویشگاههای جنگلی به ویژه جنگلهای شمال، این اکوسیستم‌های کم‌نظیر را به وضعیت نامطلوب امروز مبتلا کرده است. حال آنکه کشور ما کشوری خشک ونیمه خشک است وخطر بیابانزایی بخش عمده آن راتهدید می‌کند براین اساس نباید بازده اقتصادی از جنگل‌ها به عنوان یک اولویت در نظر گرفته شود.

وی همچنین متذکر شد: این اراضی به کشاورزی اختصاص می‌یابد درختانی که به مرحله پیری رسیده‌اند به دلیل عوامل استرس زا نابود می‌شوند و از آنجائی که در این اراضی حتی یک نهال هم وجود ندارد درخت‌های نابود شده عملا جایگزینی ندارد در نتیجه هر روز از سطح عرصه جنگلی کاسته می‌شود. در شمال کشور هم جنگل‌های هیرکانی با معضلات فراوانی مواجهند اما فعالیت‌های کشاورزی بیشترین تخریب را در این عرصه رقم زده است.

اسدالله کریمی، محقق و کار‌شناس جنگل در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا، پارامترهای متنوعی را در ارتباط با وقوع سیلاب دخیل دانست و گفت‌: به طور طبیعی در یک سال اخیر تیپ بارندگی‌ها متفاوت شده است و به دلیل ظهور این شرایط، باران‌های سیل آسا که پیش از این کمتر شاهد آن بودیم رخ می‌دهد‌. ‌

وی با تاکید بر مقوله طبیعی تغییر اقلیم اظهار داشت‌: تغییر اقلیم، شرایط جغرافیایی و آب و هوایی باعث بارش باران‌های سیل آسا شده است.

این متخصص جنگل با اشاره به تاثیر دخل و تصرف‌ها در طبیعت گفت: متاسفانه تجاوز به حریم جنگل، رودخانه‌ها و مراتع از عوامل وقوع حوادثی این چنین هستند و البته باید بگویم که تنها یک عامل موثر نیست بلکه همه این عوامل با هم شرایط را به وجود آورده اند‌. ‌

وی تصریح کرد: متاسفانه خاک نفوذ خود را از دست داده است و به محض وقوع بارندگی تبدیل به سیل می‌شود و قطعا در سالهای گذشته تخریب ناشی از سیل کمتر بوده است و اتفاقات اخیر که پس از وقوع سیل افتاد به دلیل ساخت خانه‌ها، ویلا‌ها و جاده‌های روستایی در مسیر جنگل و رودخانه هاست‌. ‌

وی تاکید کرد‌: بارش باران اخیر که منجر به آب گرفتگی منازل، راه‌ها و تخریب اموال مردم شد حادثه‌ای بی‌سابقه در دهه اخیر بود و مسئولان باید چشم خود را باز کرده و اجازه تخریب جنگل را ندهند تا شاهد حوادث این‌چنین نباشیم.

منبع: http://zistboom.com/7840/

دکتر مرتضی شریفی*: در آستانه یازدهمین کنفرانس اعضا کنوانسیون تنوع زیستی فکر می کردم به عنوان جنگلبان و محیط بان چه چیزی می توانیم برای گفتن داشته باشیم که روایت هفت شهر عشق … برایم تداعی شد. واقعیت تلخ اینکه هنوز چارچوب (Framework) عملی در این ارتباط تدوین نشده است. پس همان بهتر که از واژه شناسی شروع کرده و یک چارچوب مقدماتی از ساماندهی عام منابع تنوع زیستی سرزمین یادآور شویم.

در طبقه بندی علمی، تنوع زیستی بطور عام سه گروه تنوع اکوسیستم ، تنوع گونه و تنوع ژن را شامل می شود. تنوع اکوسیستم به نوبه خود به زیر گروههای منطقه ای (Eco-region) ، بخشی (Eco-section) و محلی (Eco-site) تقسیم می شود (لازم به ذکر است زیر گروههای ذکر شده مربوط به مدل ELC می باشد مدل های دیگر چون بیوژئوکلیماتیک و… نیز وجود دارند). تنوع گونه داخلی اکوسیستم بر مبنا دو شاخص عمده شامل تعداد گونه ها (Species Richness) و فراوانی نسبی (Species Evenness) ارزیابی می شود. از این رو تعداد گونه های متفاوت به تنهای ارزش اکوسیستم را بیان نمی کند ترکیب مناسب گونه های مختلف درپایداری تنوع نقش بسیار تعیین کننده دارد. تنوع درونی یک گونه ، تنوع ژنتیک (Genotype) نامیده می شود.

در ارزیابی تنوع داخلی یک اکوسیستم علاوه بر تنوع گونه و ژن تنوع های فرعی دیگر مطرح است از جمله می توان از تنوع تاکسونومیک Taxonomic Diversity نام برد که تنوع جنس، خانواده و رده های بالاتر را شامل می شود. همانطور تنوع ساختاری (Structural Diversity) که به تنوع عمودی (اشکوب های متنوع در جامعه گیاهی) ، تنوع افقی پراکنش های متنوع لکه ای (Spatial Patchiness) گفته می شود در ارزش گذاری اکوسیستم حائز اهمیت است . تنوع فرم-زندگی مثل درخت، بوته، پستاندار، خزنده و … و نیز تنوع عملکرد (Functional Diversity): مثل سایه پسند ، آهک دوست ، علف خوار و … شاخص های قابل ذکر در ارزیابی تنوع داخلی اکوسیستم محسوب می شوند. تنوع گذرا (Temporal Diversity) از دیگر موارد قابل ملاحظه می باشد. مدیریت محیط زیست طبیعی با رویکرد حفاظت از تنوع زیستی با شناخت سامان مکانی و آشنائی با دینامیک زمانی تنوع های یاد شده مقدور می گردد. برای مثال در مدیریت جنگل با رویکرد اکولوژیک ساماندهی پراکنش از مراحل مختلف رویش Development Stages (شل گروه ، خال گروه، دار گروه و …)، فاز های تکاملی پوشش جنگلی Phases Development ( زاد آوری، بلوغ ، کهولت و …) و توالی جنگل Forest Succession (فرایند تغییرات بسوی شگل گیری جوامع و نیل به کلیماکس) در دستور کار قرا می گیرد.

روند مطالعه و برنامه ریزی مدیریت تنوع زیستی در سطوح سه گانه زیر معمول می شود :

• تنوع الفا (Alfa Diversity) در سطح اکوسیستم محلی توده ۱ تا ۱۰۰ هکتار ، تغییرات داخلی اکوسیستم های محلی، تغییرات در این مقیاس تحت تاثیر رژیم های اختلالی شدید است.

• تنوع بتا (Beta Diversity) در سطح اکوسیستم سیمای سرزمین (بخشی) ۱۰۰ تا ۱۰۰۰۰ هکتار، تغییرات بین اکوسیستم های محلی، تغییرات در این مقیاس تحت تاثیر رژیم های اختلالی متوسط است، واحد کلیمای منفرد برآن حاکم بوده یک زون اکولوژیک محسوب می شود تغییرات درونی عبارت از تغییرات اکوسیستم های محلی متاثر از خاک یا رژیم طبیعی می باشد، تغییرات در جنگل ناهمسال شدید است.

• تنوع گاما (Gamma Diversity): اکوسیستم منطقه ای معمولاً بالای ۱۰۰۰۰ هکتار، با تغییرات هر دو تنوع الفا و بتا شکل می گیرد ، معمولاً بیش از یک واحد آب و هوائی بر آن حاکم بوده و بیش از یک زون اکولوژیک در آن وجود دارد، تغییرات ناشی از رژیمهای طبیعی چندان معنی دار نیست.

برنامه ریزی، طراحی و مدیریت تنوع زیستی در سطوح ملی، اکوسیستم های کلان داخلی ملی(مثل جنگلهای خزری به عنوان پروا نس فرعی هیرکانی از پروانس اکسینو – هیرکانی از منطقه جغرافیایی گیاهی ارو- سیبری) ، اکوسیستم های منطقه ای ، اکوسیستم های بخشی و اکوسیستم های محلی انجام می گیرد. اگر بخواهیم گزارشی از عملکرد ملی در این ارتباط ارائه دهیم با وجود تلاش های پراکنده موردی و گاهی موازی کاریهای سازمان های متولی محیط زیست طبیعی واقعاً حرفی برای گفتن نداریم. واقعیت تلخ اینکه هنوز چارچوب (Framework)عملی در این ارتباط تدوین نشده است.

** عضو شورایعالی جنگل، مرتع و آبخیزداری

به همین قلم می توانید بخوانید:

کنوانسیون تنوع زیستی از ناگویا به سوی حیدر آباد

مناطق حفاظتی

تنوع زیستی کوهستان

گزارش نشست منطقه خاور نزدیک در قاهره

منبع: http://zistboom.com/7711/

  عباس گلکار : به محیط زیست و طبیعت اطرافم بسیار علاقه مندم، این کهن بوم و بر را هم عمیق دوست دارم و برای آبادی و آزادی هر چه بیشترش با قلم می کوشم. چند سال با هفته نامه “گل آقا” در صفحه ای به نام “گلکاریکلماتور” می نوشتم، گاهی شبیه شعر می شد و گاهی کاریکلماتور! مرتکب چاپ دو کتاب به نام های «ماه نگران زمین است»  و « سکوت سراپا گوش است» هم شده ام که در بازار موجود است. اگر مجالی بود برای سایت زیست بوم از این دست خواهم نوشت. عجالتاً قسمت دوم را بخوانید:

- قفس، عرصه ی پرواز مگس هم نیست.

- قفس، خانه ی امن پرنده ی بی پرواز است.

- پرنده ای که با قفس اش کنار آمده احساس آزادی می کند.

- آب روان از مرگِ ماندن می گریزد.

- سبز که نباشی، بی باد هم فرو می ریزی.

- مُرداب، از انزوا آب می خورد.

- مُرداب، دریای رود بی رویاست.

- درختی که از زمستان بترسد به بهار نمی رسد.

- به دستور خشکسالی گُل کردن در ملاء عام ممنوع است.

- ستاره محو تماشای طلوع می شود.

- دودکش‌ها آسمان را آستر می‌کشند.

- کفش دوزک پا برهنه است.

- طوفان، درخت خشکیده را آسان‌تر می‌اندازد.

- در خشکسالی یخِ سراب می‌گیرد.  

- درخت تا زنده است دسته‌ی تبر نمی‌شود.

- کابوسِ خشکسالی، صدای پای آب است.

- به حکمِ خشکسالی، شکوفه در حصارِ خشکِ شاخه ماند.

- آتش، جنگل را خاموش کرد.

- سهم بارانِ هر درخت بریده، به آسیابِ سیل ریخته می‌شود.

- درختِ خشکیده بیرونِ چارفصل ایستاده است.

- درخت خشکیده فقط به آتش جوابِ روشن داد.

- درخت خشکیده رهگذر خسته را به صرفِ سایه هم دعوت نمی‌کند.

- صندلی چوبی، درخت مرده است.

از همین قلم می توانید بخوانید:

ماه نگران زمین است / اختصاصی

رئیس اداره منابع طبیعی شاهرود خبر داد:
تشکیل ستاد پیشگیری از وقوع جرم در عرصه های منابع طبیعی شاهرود

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان شاهرود از تشکیل ستاد پیشگیری از وقوع جرم در عرصه های منابع طبیعی شهرستان شاهرود در محل دادسرای این شهر خبر داد.

به گزارش سبزپرس، «مجید زمانی» گفت: در اولین جلسه این ستاد رییس دادگستری، دادستان، فرماندار و فرماندهی نیروی انتظامی و مدیران دستگاههای اجرایی مرتبط شهرستان شاهرود شرکت داشتند.

زمانی افزود : هدف از تشکیل این ستاد، پیشگیری از وقوع جرم و تخلف در عرصه های منابع ملی و همچنین رسیدگی هر چه سریعتر به پروندهای تنظیم شده مربوط به تخلفات انجام گرفته در عرصه های طبیعی است که به مراجع قضایی ارسال می شود.

وی تاکید کرد: در این جلسه مشکلات و همچنین راهکارهای مناسب به منظور پیشگیری از وقوع تخلفات در منابع ملی ،مورد بحث و تبادل نظر شد

.وی اظهار داشت: در صورت اجرایی شدن تصمیمات اتخاذ شده، شرایط برای حفاظت مطلوبتر از عرصه های طبیعی، ایجاد می شود. در این جلسه کلیه شرکت کنندگان، آمادگی کامل خود را به منظور صیانت و حفاظت از منابع ملی اعلام کردند.

 http://isdle.ir/news/

کد خبر : 91071053

چرا همه در برابر افشاگری محیط زیستی رییس جمهور سکوت کردند؟!

    تازه ترین کنفرانس مطبوعاتی رییس جمهور در مهرماه سال جاری، مطابق اغلب کنفرانس‌های مطبوعاتی دیگرش با برخی حواشی و جنجال در فضای رسانه‌ای، سیاسی و اقتصادی کشور روبرو شد. منتها این بار، یک رخداد کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر در جریان این کنفرانس مطبوعاتی به وقوع پیوست که آن را به ویژه برای نگارنده و دیگر همتایانش در حوزه محیط زیست متمایز کرد یا می‌توانست بکند! ماجرا آن بود که ایشان در پاسخ به انتقادهایی که از وی و دولتش در محافل گوناگون مطرح شده و رو به افزایش دارد، عنوان کرد که چرا رسانه‌ها فقط ضعف او و همکارانش را در دولت می‌بینند و چشم بر روی خطاهای دیگران بسته‌اند؟ و بلافاصله برای نمونه به روند قطع درختان در چند منطقه تهران توسط شهرداری اشاره کرد که کوچکترین مخالفت یا اعتراضی را برنیانگیخته است؛ درصورتی که با یادآوری خاطره‌ای از زمان صدرات خویش بر مسند شهرداری تهران، اشاره کرد در موردی مشابه برای اعتراض به احتمال قطع چند درخت در خیابان ولی عصر تهران، جنجال و اعتراضی گسترده برعلیه شهرداری آن زمان صورت گرفت. به دیگر سخن، رییس دولت دهم بر این باور است که حتا منتقدین سیاست‌های محیط زیستی و طرفداران محیط زیست در رسانه‌ها هم بیشتر سیاسی هستند تا واقعاً فعال و دوستدار محیط زیست!

    روزنامه ایران هم در شماره شانزدهم مهرماه خود، ضمن اختصاص صفحه نخست خویش به چاپ چند عکس از قطع درختان در تهران، تأکید کرد: همه‌ی رسانه‌ها در برابر افشاگری رییس جمهور سکوت کردند!

     امّا به راستی چرا هیچ رسانه‌ای به این بخش از سخنان رییس جمهور توجه نکرد و چرا هیچ تشکل مردم‌نهادی در حوزه محیط زیست، خواستار روشن شدن این ماجرا نگردید؟ آیا این یک ضعف بزرگ نیست؟

    نگارنده براین باور است که پاسخ مثبت است و این ماجرا بی‌شک یک ضعف بزرگ در بین فعالان محیط زیستی ایران را آشکار می‌کند. امّا بزرگ‌تر از آن ضعف هم وجود دارد؛ ضعفی که سبب تشدید این بی‌تفاوتی در مخاطبان این دو طیف رسانه‌ای شده و می‌شود. به عنوان شاهد دست کم چند رخداد مشابه دیگر در کلان‌شهر تهران را به یاد دارم که در آن موارد هم روزنامه نخست محیط زیستی کشور، یعنی همشهری کاملاً سکوت کرد و اصولاً همان طور که پیش‌تر هم نوشته‌ام، همشهری یا تهران امروز تا جایی به بازتاب و تحلیل مشکلات محیط‌زیستی کشور می‌پردازند که عملکرد شهرداری تهران به زیر سؤال نرود و این نکته‌ای بود که در ملاقات مستقیم با آقای قالیباف در سال 1389 به ایشان صراحتاً یادآور شده و خواستار تغییر این رویکرد در روزنامه همشهری شدم.

    از آن سوی ماجرا اما مسأله مهمی که به نظر می‌رسد سردبیران روزنامه ایران و طیف وابسته به ایشان فراموش کرده‌اند، به همین نکته بازمی‌گردد؛ یعنی روزنامه ایران هم اغلب فقط به انتقاد از سیاست‌های محیط زیستی در کلان‌شهر تهران می‌پردازد و چشم بر روی بسیاری از معضلات محیط زیستی کشور که ریشه در عملکرد ضعیف کارگزاران دولتی دارد، می‌بندد و در عوض این روزنامه ارگان شهرداری تهران است که به صورتی مؤثر سیمای نسبتاً کامل‌تری از وضعیت محیط زیستی ایران ارایه می‌دهد البته بدون تهران! انگار جای این دو با توجه به نام‌شان تغییر کرده است! نکرده است؟ همشهری از مشکلات سدسازی، طرح‌های انتقال بین‌حوضه‌ای، خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها، قطع درختان در جنگل ابر، آتش‌سوزی در زاگرس، انتقال خطوط نیرو از دنا و ... می‌نویسد و روزنامه ایران هم از قطع درختان در خیابان ایران زمین، بزرگراه شهید گمنام، باغ نیما یوشیج، جنگل وردآورد یا نشست زمین در جنوب تهران می‌نویسد و تمام!

    بنابراین، اگر مسئولین این دو روزنامه و طیف وابسته به آن می‌خواهند تا سخنان و تحلیل‌ها و انتقادهایشان از سوی مخاطبین جدی‌‌تر گرفته شود، لطفاً پیش از آن که یک نیزه در چشم رقیب فروکنند، یک سوزن هم به خودشان بزنند و عملاً نشان دهند که حفظ ملاحظات محیط زیستی برایشان مهم‌تر از هر مصلحت بخشی و گروهی دیگر است.

منبع: http://darvish100.blogfa.com/post-2255.aspx

در کارگروه پسماند گیلان عنوان شد
لزوم جدیت بین دستگاهی در مدیریت انواع پسماند

لیـــلا مســـروری: نخستین جلسه کارگروه پسماند استان گیلان در سال 91 با محوریت کارخانه کمپوست رودسر و وضعیت پسماندها و پسابهای عفونی ، تشکیل جلسه داد.

به گزارش سبز پرس بر اساس بازدیدهای بعمل آمده از کارخانه کمپوست رودسر ، به رغم اهمیتی که این کارخانه در مدیریت پسماند شرق گیلان دارد و از اواخر مرداد ماه گذشته با ظرفیت بسیار اندک نسبت به ظرفیت اسمی خود آغاز بکار کرده است اما ، بدلیل کامل نبودن سازه ها بوی نامطبوع حاصل از انباشت زباله و تخمیرکود آلی بشدت اهالی منطقه را آزار میدهد.

 

اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان در ارائه گزارش خود بر مواردی چون نبود زهکش و کانالهای جمع آموری سطحی شیرابه  و نشتی های احتمالی ، مسقف نبود محل های دپو زباله ورودی  و محلهای دپو پس سرندی ، فعال نبودن سیستم تصفیه شیرابه  اشاره شد .

همچنین ایزوله نبودن سالن تخمیر ، تجیزات کم ایمنی فردی کارگران و مهمتر از همه عدم تکفیک زباله ها در مبدا و حمل درهم زباله های خانگی  و عفونی بخصوص وجود پسماندهای عفونی نوک و تیز برنده  که خطرات و تبعات فراوانی برای کارکنان و راندمان فعالیت کارخانه دارد ، مورد تاکید قرار گرفت.

البته نه شهردار رودسر و نه هیچ نماینده ایی از سوی شهرداری در این جلسه حضور نداشتند تنها نماینده ایی از فرمانداری در این جلسه بود که به قصد طرح موارد فوق الذکر و چاره جویی  در کار گروه حضور داشت.
محسن فلاح نیا مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند استان گیلان در خصوص کمپوست رودسر گفت :  به تبع یکسری از مشکلات حین کار بروز می کند   و اقدامات لازم برای اصلاح نواقص از سوی شهرداری رودسر و مدیریت کارخانه کمپوست با توجه به راه حلهای موجود اعم از احداث و تکمیل سازه ها و ایزوله سازی باید انجام شود

وی افزود : ظرف چند روز اینده بیوفیلتر کارخانه وارد مدار خواهد شد.
دبیر کارگروه پسماند استان گیلان تاکید کرد لازم است در شهرهایی که کارخانه کمپوست احداث شده برگزاری کارگروه های شهرستان جهت رصد مداوم روند کار صورت بگیرد.
 امیر عبدوس تقدیر از شهرداری انزلی و برگزاری منظم جلسات کارگروه پسماند شهرستان انزلی گفت : متاسفانه شاهدیم که جلسات کارگروه شهرستانی که می تواند بیشترین نقش را در حل و پیگیری مسائل کمپوست رودسر داشته باشد، سالی یکبار برگزار میشود که یقینا باید در روند آن تجدید نظر شود.
چاره اندیشی برای پسماندهای کشاورزی
در این جلسه موضوع مهم امحای سموم شیمیایی سنواتی که سموم تاریخ مصرف گذشته موجود در انبار های جهاد کشاورزی است طرح شد .
در جلسه پیشین کارگروه استانی که  اسفند ماه گذشته برگزار شد مقرر شده بود تا استانداری  این مورد خاص را پیگیری کرده و در صورت لزوم منابع مالی برای انجام اینکار را بررسی کند  که البته این موضوع در این عدم تهیه گزارش یاد شده  مجدد در دستور کار قرار گرفت تا بخش مربوط به پیگیری موضوع در استانداری تعیین شود .
معضل پسماندهای عفونی بخش خصوصی
با توجه به وعده وزیر بهداشت مبنی بر تجهیز بیمارستانهای عمومی و خصوصی به دستگاه امحا تا پایان 91 و تعیین مهلت دوساله برای احداث تصفیه خانه های فاضلاب بیمارستانی  اسلامی نماینده علوم پزشکی گیلان در ارائه گزارشی گفت: در حال حاضر در مراکز عمده اعم از بیمارستانهای دولتی و خصوصی گیلان  تهیه دستگاهای بی خطر ساز انجام شده و فعالند و بیمارستانهای فومن، رودبار ، منجیل ، لنگرود و رودسر هم منتظر احداث سازه استقرار هستند و به زودی فعال می شوند .
وی در خصوص تصفیه خانه هم افزود : اجرای این موضوع هزینه گزافی دارد که به تنهایی از عهده ما خارج است و برای این امر نیازمند اختصاص چهل درصد هزینه از محل اعتبار استانی هستیم .
وی افزود: البته کار را آغاز کرده ایم در ماسال و فومن سیستم تصفیه آماده بهره برداری است و تا ماه آینده تصفیه خانه بیمارستان رودبار که حساسیت ویژه ایی هم دارد ، به بهره برداری می رسد  در رشت نیز بیمارستانها که قبلا در اولویتها پیش بینی نشده بود هم اینک در دستور کار احداث تصفیه خانه قرار دارد
رضا کهالی شهردار لاهیجان نیز با اشاره به  معضل پسماندهای عفونی مطبهای خصوصی  گفت : به رغم آنکه  سطل های تفکیک پسماندهای عادی و عفونی را در اختیارشان قرار داده ایم  کمترین همکاری در این زمینه ندارند .
 هالی با ابراز نگرانی از اینکه برخی از آنها  در مناطق مسکونی هم هستند و به نوعی اشاعه آلودگی دارند گفت :  مطبهای پزشکی بر طبق قوانینی که نظام پزشکی گذاشته  هیچ گونه عوارض شغلی هم به شهرداریها پرداخت نمی کنند.
 کهالی از کارگروه خواست تا با قید مصوبه ایی  اخذ هزینه مدیریت پسماند از مطبهای خصوصی مورد تاکید قرار گیرند ، که با موافقت روبرو شد.
سیامک دوستدار مدیر عامل سازمان بازیافت شهرستان رشت نیز  گفت : میزان تفکیک از مبدا در سطح خانوارهای رشت از مرز پنجاه و پنج خانوار گذشت و هم اکنون 30 درصد جمعیت شهری رشت تحت پوشش این طرح قرار دارند وی روند تفکیک از مبدا در شهر رشت مثبت و با کیفیتی خوب ارزیابی کرد.
دوستدار گفت : مجموعه ما از پیمانکاری که در چهارچوب ضوابط تعیین شده بتوانند دراین بخش فعالیت کنند استقبال می کند.
در این جلسه همچنین  موضوع احداث کارخانه کمپوست تالش طرح شد . گفتنی است سال قریب به ده سال قبل در سال 82، برای احداث این کارخانه در محدوده حفاظت شده لیسار در خواست فضا شده بود که  سه هکتار آن مورد توافق سازمان قرار گرفت  که البته در آن وقت توافق استانی برای 10 هکتار انجام گرفته بود در حال حاضر نیز فضای مورد نیاز 10  هکتار مورد تاکید است که برای پرهیز از هرگونه تصرف عدوانی و تغییر کاربری  مقرر شد تا موضوع در کمیسیون زیر بنایی دولت طرح و بررسی شود.

نوشته شده در ساعت 11:55:32 , مورخ 18/07/1391
کد خبر : 91071048

منبع:http://isdle.ir/news/index.php?news=8821

علي گوراني در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اقدامات صورت گرفته از سوي اداره پرتوهاي مرکز سلامت محيط کار وزارت بهداشت در زمينه تشعشعات و پرتوهاي محيطي که روزانه بر انسان ساطع مي‌شود، اظهار داشت: اين سازمان بنا بر رسالتي دارد که در زمينه پرتوهاي محيطي کاملا پاسخگوي افراد جامعه است.
وي با بيان اينکه به دليل ورود ابزار تکنولوژيک و فناورانه به ابعاد مختلف زندگي بشر، روزانه انرژي هاي بسياري از محيط و اين ابزار به انسان ساطع مي‌شود، گفت: به صورت کلي پرتوهايي که بر انسان تابيده مي‌شود خطرناک است و بايد راهکارهاي پيشگيري و مقابله با اين پرتوها در صورت امکان به کار گرفته شود و تا جايي که ممکن است از اين تشعشعات دوري کرد.
گوراني در مورد ارسال پارازيتهاي ماهواره اي و شائبه هايي که در زمينه تشعشعات آن وجود دارد، تصريح کرد: اين پرتوها جداي از ساير پرتوها نيست و مقداري انرژي که از آن تابيده مي‌شود تفاوتي با ديگر سيگنالهاي الکترومغناطيسي ندارد.
رئيس اداره پرتوهاي مرکز سلامت محيط کار وزارت بهداشت با تاکيد بر بررسي هايي که روي پارازيتهاي ماهواره اي صورت گرفته است به مهر گفت: اين امواج در شعاع گيرنده و فرستنده هاي تلويزيوني ارسال مي‌شود و مربوط به افراد نيست.
وي با بيان اينکه انسان امروزي با امواج همزيستي مسالمت آميز را بکار گرفته است، گفت: مراقبت در اين زمينه هميشه توصيه مي‌شود با اين حال منطقي نيست که بگوييم بيماريها تنها ناشي از پارازيتهاي ماهواره اي است.
گوراني با اشاره به اظهاراتي که از بروز برخي بيماريها مانند ناباروري و يا سقط جنين به دليل پارازيتهاي ماهواره اي حکايت دارد تصريح کرد: بيماري صدها عامل مي تواند داشته باشد و تاکنون ثابت نشده است که به طور خاص اين سيگنالها باعث به وجود آمدن يک بيماري شده باشد.
وي گفت: اينکه در زمينه پارازيت ماهواره اي موضوع تا اين حد پررنگ شده است ابعاد ديگري دارد و مربوط به مسائل بهداشتي نمي شود. چرا که سيگنالها و پارازيت ماهواره اي در همه جاي دنيا وجود دارند و مختص ايران نبوده و تنها مربوط به کانالهاي ماهواره اي نيست.

منبع:http://www.iren.ir/Nsite/FullStory/?Id=7822

زیست بوم: آلبوم خانوادگی یک تمساح؛ پدر، مادر…!

هوشنگ ضيايي: سازمان محيط زيست به جاي صدور جوابيه اقدامات مناسب انجام دهد
فروش گوزن زرد ايراني در بازار سليمانيه عراق

يک استاد دانشگاه گفت: بر اساس گزارش هاي محلي، يک راس گوزن زرد ايراني در کردستان سليمانيه عراق به فروش رسيده است.

خبرگزاري موج به نقل از هوشنگ ضيايي، استاد دانشگاه و انتقال دهنده گوزن زرد ايراني به جزيره اشک درياچه اروميه، نوشت: در گذشته تصور مي شد، نسل گوزن زرد ايراني منقرض شده است. وي افزود: 60 سال پيش گوزن زرد ايراني در جنگل هاي دز و کرخه خوزستان مشاهده و تعدادي از آنها با هدف تکثير به دشت ناز ساري منتقل شود.

ضيايي خاطر نشان ساخت: با توجه به وضعيت مطلوب زيستگاهي در جزيره اشک واقع در درياچه اروميه، در سال 56، سه گوزن زرد شامل دو ماده و يک نر از دشت ناز به اين منطقه منتقل و در سال 60 تعداد بيشتري گوزن زرد به اين ناحيه انتقال يافت.

وي گفت: در حال حاضر جمعيت گوزن هاي زرد ايراني در جزيره اشک به 300 راس رسيده و به دليل ايجاد سکون در رشد جمعيت اين گونه، حدود 30 راس از گوزن هاي زرد مجددا به خوزستان منتقل شدند.

اين استاد دانشگاه درباره دلايل مساعد بودن شرايط جزيره اشک و تکثير گونه گوزن زرد ايراني، بيان داشت: در اين جزيره هيچ شکارچي طبيعي براي گوزن زرد وجود نداشت. وي ادامه داد: اين جزيره يک چشمه داشت بنابراين دو آبشخور ديگر براي استقرار اين گونه ساخته شد.

منتقل کننده گوزن زرد ايراني به جزيره اشک درباره دلايل خروج اين گونه از جزيره اشک، اذعان داشت: جزيره اشک مکاني است که اطراف آن را آب احاطه کرده و امکان ورود شکارچيان به اين منطقه وجود نداشت. وي افزود: گوزن هاي زرد نيز قادر نبودند از اين جزيره خارج شوند بنابراين شرايط امني براي زندگي آنها فراهم شده بود اما با خشک شدن درياچه اروميه، امکان خروج اين گونه از جزيره فراهم شد.

ضيايي ورود شکارچيان طبيعي به جزيره اشک را يکي از دلايل خروج گوزن هاي زرد از اين منطقه دانست و گفت: گوزن هاي زرد تا کنون حتي شغال نيز نديده اند، بنابراين با خشک شدن آب درياچه اروميه و امکان ورود شغال ها به اين جزيره، دچار اضطراب شده و ممکن است به اين دليل از جزيره خارج شده باشند.
وي خشک شدن چشمه ها را دومين دليل خروج گوزن زرد از جزيره اشک اعلام کرد.

اين استاد دانشگاه ادامه داد: آغاز فصل جفت گيري گوزن هاي زرد، دليل ديگري براي خروج اين گونه از جزيره است زيرا فصل جفت گيري اين گونه از اوايل شهريور آغاز مي شود و نرها براي تعيين قلمرو با هم مي جنگند. وي اضافه کرد: اين نزاع ها سبب شده جوانترها که تاکنون امکان خروج از جزيره را نداشته اند، به دليل ترشح هورمون هاي جنسي گيج شده و از محدوده جزيره خارج شوند.ضيايي فصل جفت گيري گوزن هاي زرد را يک ماه اعلام کرد.

وي وزش بادهاي نمکي و پوشيده شدن علف ها از رسوبات شور را يکي ديگر از دلايل خروج گوزن هاي زرد از جزيره دانست.

اين منتقل کننده گوزن زرد به جزيره اشک با تاکيد بر اينکه تا کنون هيچ مطالعه دقيقي درباره دلايل خروج گوزن زرد انجام نشده، درباره اظهارات اخير رييس سازمان محيط زيست مبني بر انعکاس نور خورشيد توسط نمک هاي درياچه اروميه و تاثير آن بر چشم گوزن هاي زرد، اظهار داشت: بايد با مطالعات کارشناسي دقيق در اين زمينه اظهار نظر کرد.

وي ادامه داد: ممکن است يک عامل يا مجموعه اي از عوامل منجر به خروج گوزن هاي زرد از جزيره اشک شود اما براي اظهار نظر قطعي نياز به بررسي هاي کارشناسانه داريم و به صرف گفته هاي يک نفر، نمي توان مسايل را تاييد يا رد کرد.
ضيايي از گير کردن گوزن هاي زرد در لجن زارهاي اطراف درياچه اروميه خبرداد و افزود: محيط بانان تلاش هاي زيادي براي نجات دادن اين گوزن ها انجام داده اند.

وي با اشاره به گزارش هاي مردمي رسيده از منطقه، خاطر نشان ساخت: حداقل يک گوزن زرد در قره قشلاق بوسيله شکارچيان شکار شده و گارد آذربايجان شرقي متخلف را دستگير کرده است. صورتجلسه رسمي نيز براي آن تهيه شده است.

اين استاد دانشگاه افزود: همچنين لاشه يک گوزن زرد در لجن زارهاي اطراف درياچه اروميه پيدا شده و بخشي از گوزن ها در مزارع جنوب اطراف درياچه اروميه مشاهده شده اند، در اين شرايط برخي نيز اقدام به شکار اين گونه مي کنند.

وي وضعيت گوزن هاي زرد ايراني را اسف انگيز توصيف کرد و افزود: سازمان حفاظت محيط زيست براي حفظ اين گونه بايد برنامه هاي آموزشي و اطلاع رساني مناسبي براي مردم و جوامع محلي برگزار کرده و به مردم بگويد که اين گونه بسيار ارزشمند است.

ضيايي ادامه داد: در حال حاضر بسياري از سازمان هاي مردم نهاد، علاقمند هستند که در زمينه اطلاع رساني به مردم، با سازمان حفاظت محيط زيست همکاري کنند.

وي اذعان داشت: مشکلات پيش آمده براي گوزن زرد ايراني به دليل کم کاري سازمان حفاظت محيط زيست نيست، محيط بانان شبانه روز کار مي کنند اما به دليل کمبود پرسنل به راحتي امکان کنترل شرايط وجود ندارد.
اين استاد دانشگاه اظهار اميدواري کرد: سازمان حفاظت محيط زيست فقط اکتفا به صدور جوابيه نکند بلکه اقدامات مناسبي در اين زمينه انجام دهد.

وي افزود: مشکلات فعلي پيش آمده براي جزيره اشک و درياچه اروميه ناشي از سدسازي هاي بي رويه و مهندسان مشاوري است که با ساخت سدها موافقت کرده اند، هيچ يک از مشکلات فعلي به دليل عملکرد سازمان حفاظت محيط زيست نيست.

ضيايي با اشاره به تمايل بسياري از کارشناسان داوطلب براي حضور در جزيره اشک و کمک به بهبود وضعيت گوزن هاي زرد ايراني، بيان داشت: در پروژه حفاظت از يوزپلنگ ايراني، تجربيات موفقي در زمينه استفاده از کارشناسان در قالب سازمان هاي مردم نهاد داشتيم.

وي ادامه داد: دو سازمان مردم نهاد در پروژه يوزپلنگ ايراني تشکيل شد. اين دو مجموعه از حمايت نهادهاي بين المللي استفاد کردند و کارشناسان جوان آنها در مناطق مختلف حضور يافته و به مردم آموزش دادند.

منتقل کننده گوزن زرد ايراني به جزيره اشک گفت: اين آموزش ها به حدي بر مردم منطقه تاثيرگذار بود که حتي يک قلاده يوزپلنگي که شکارچيان قصد فروش آنرا داشتند به بهاي دو ميليون تومان بوسيله جوامع محلي خريداري و به محيط زيست تحويل داده شد.

وي افزود: در حال حاضر اين يوزپلنگ که بعدها کوشکي نام گرفت در خراسان شمالي نگهداري مي شود.

ضيايي در پاسخ به اينکه کدام زيستگاه ها براي انتقال گوزن زرد ايراني مناسب است، اظهار داشت: زيستگاه هاي مناسبي در منطقه آذربايجان نظير منطقه سردشت وجود دارد همچنين زيستگاه هاي زاگرسي براي انتقال اين گونه مناسب هستند.

وي گفت: البته به دليل اينکه اين حيوانات با شرايط جديد آشنا نيستند، يکسال بايد آنها را بوسيله محيط بانان تحت حمايت قرار داد تا شکارچيان به سراغ آنها نروند، پس از آن به تدريج زمينه زندگي مستقل اين گوزن ها در محيط فراهم خواهد شد.

اين استاد دانشگاه اذعان داشت: براي گوزن هاي رها شده بايد از گردنبندهاي ماهواره اي استفاده کرد تا امکان رديابي آنها وجود داشته باشد.

نوشته شده در ساعت 09:16:32 , مورخ 22/07/1391
کد خبر : 91071056

منبع:http://isdle.ir/news/index.php?news=8829

نوشته شده در ساعت 08:45:21 , مورخ 22/07/1391
کد خبر : 91071055
منبع:http://isdle.ir/news/index.php?news=8828

دانش اموختگان محیط زیست عضو نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی گیلان جذب صنایع خواهند شد
رصد وپایش زیست محیطی صنایع گیلان

 لیــــلا مســروری: حضور موثر کارشناسانی که به معنای واقعی و با وقت کافی حافظ منافع محیط زیست در صنایع باشند همواره یکی از خواسته های مطرح فعالان محیط زیست بود.

به گزارش سبز پرس سرانجام گامهای اولیه برای دست یابی به این مهم با توافق چند جانبه بین سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی گیلان ، سازمان صنعت ، معدن و تجارت استان ، شرکت شهرکهای صنعتی گیلان و اداره کل حفاظت محیط زیست برداشته شد.

نخستین دوره آموزشی نظارت و کنترل آلاینده های کارخانجات صنعتی با 45 کارشناسان محیط زیست عضو نظام مهندسی کشاوری و منابع طبیعی استان گیلان پس از طی دوره اموزشی شش ماهه خاتمه یافت و اینک این نیروها آماده اند تا پس از عقد قرارداد با واحدهای صنعتی ، عمرانی ، خدماتی و زیر بنایی در کنار صنایع برای رسیدن به شاخصه های توسعه پایدار وارد گود شوند.

مدیر کل حفاظت محیط زیست گیلان و عضو شورای مرکزی نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی کشور در این مراسم با تاکید بر اینکه هدف ِ مجموع این فعالیت هدیه کردن محیط زیستی سالم به همگان است گفت: به رغم محدودیت نیروهای کارشناس سازمان در قیاس با عدد روبه رشد کارخانجات و واحدهای صنعتی مختلف ، تربیت و گسیل نیروهای کارشناس محیط زیست عضو نظام مهندسی می تواند فرصتی برای توان افزایی در رصد و نظارت و نیز اعمال راهبری های کارشناسانه محیط زیستی به واحد های مختلف صنعتی و خدماتی باشد که به نوبه خود اتفاق بسیار ارزنده ایی است.

امیر عبدوس افزود : در بندهای الف ، ب و ج مترتب بر ماده یکصد و نود و دوم قانون برنامه پنجم به منظور کاهش عوامل آلوده کننده و مخرب محیط زیست کلیه واحدهای تولیدی ، صنعتی ، عمرانی ، خدماتی و زیر بنایی ملزم شده اند تا مواردی چون لزوم ارزیابی اثرات زیست محیطی و رعایت آنها توسط مجریان طرح ، نمونه برداری و اندازه گیری آلودگی ها در چهارچوب خود اظهاری و راه اندازی سامانه پایش لحظه ایی و مداوم و ارتقا مشخصات فنی مطابق با ضوابط و استاندارد های محیط زیست را در دستور کار قرار دهند.

وی تصریح کرد : از ناظران زیست محیطی واحدهای موضوع ماده فوق الذکر انتظار میرود که تشکیل و هدایت بخش محیط زیست واحدهای HSE (ایمنی – بهداشت – محیط زیست ) و نظارت لازم ضمن اجرا و پس از بهره برداری و ارائه گزارش منظم و ادواری به محیط زیست استان را عهده دار شوند.

مدیر کل حفاظت محیط زیست افزود : همچنین این کارشناسان، نمونه برداری و اندازه گیری آلودگی و تخریب محیط زیست واحد مشمول در قالب خود اظهاری انجام داده و در مواردی که واحد ضرورت و قابلیت نصب سامانه پایش لحظه ایی و مداوم را دارد نظارت و راهبری آن راعهده دار شوند .

عبدوس تاکید کرد :  انتظار می رود کارشناسان عضو سازمان نظام مهندسی طرف قرار داد با واحدهای صنعتی راهبری سیستم های تصفیه فاضلاب و سیستم های کاهش و فیلترینگ الودگی هوا را در واحدهای حوزه مسئولیت ، انجام دهند .

عضو شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی کشور تاکید کرد : ناظران معتمد سازمان باید در دوره های اموزشی که توسط سازمان نظام مهندسی و تحت نظارت و استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست است شرکت کرده و نمره قبولی را اخذ کنند و اگر در بازرسی ادواری کارشناسان ادارات کل محیط زیست استانها مشخص شود استانداردهای زیست محیطی در واحد رعایت نشده این ناظر به هیئت انتظامی نظام مهندسی معرفی و از ادامه فعالیت وی ممانعت بعمل می آید.

عبدوس در ادامه به موارد دستورالعمل انضباطی و خلاف شئوون حرفه ایی اعضای سازمان مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی جهت اطلاع حاضران اشاره کرد.
اموزش مستمر

رئیس سازمان صنعت و معدن و تجارت استان گیلان نیز ضمن بیان  مواردی که نظام مهندسی معدن در چنین روندی ، تجربه کرده بود گفت : لازم است مهندسان ناظر و مسولان فنی در دوره های آموزشی شرکت کنند چراکه یقینا اطلاعات تئوریک دانشگاهی کاربرد عملی لازم را ندارد ، لذا باید با آموزش مستمر و  گذراندن دوره های کاربردی در تقویت توان اجرایی و عملی  خود بکوشند.

علی منتظری حوزه صنعت را حوزه ایی گسترده خواند و گفت : در گیلان دوهزار و پانصد واحد تولیدی فعال وجود دارد که از این تعداد ، سیصد واحد بعنوان واحد بزرگ تلقی میشوند لذا زمینه جذب نیرو جهت نظارت زیست محیطی فراهم است .

وی تاکید کرد : گاه کارشناسان محیط زیست صرفا به واحدها "نه" می گویند اما راهکار نمی دهند که امیدواریم با ورود  و استقرار نیروهای جدید راهکارهای اصلاحی نیزبه واحد ارائه شود.

منتظری همچنین بر تشکیل بانک اطلاعاتی از ناظران دوره دیده و مورد وثوق سازمان نظام مهندسی جهت دسترسی آسان واحدها صنعتی و سایرین برای شناسایی آسان  جهت دعوت به همکاری ، تاکید کرد .

تصفیه خانه ها نیازمند راهبری نیروهای متخصص

مدیر عامل شرکت شهرکهای صنعتی گیلان نیز با ابراز خرسندی از این روند ارتباطی گفت : یکی از خروجی های مباحث آمایش سرزمین ، استراتژی توسعه صنعتی و توسعه پایدار تشکیل شهرکهای صنعتی است که مجموعه متمرکزی از خدمات و فعالیتها را در عین حفاظت محیط زیست انجام میدهد.

مجید عباسیان امین ضمن تبیین جایگاه زیست محیطی شهرکهای صنعتی اعم از مکان یابی ، استقرار تا موارد مشمول راهبری گفت : نقطه عطف حضور و بهره گیری از دانش فنی ناظران در تصفیه خانه های واحد های مستقر در شهرکهای صنعتی در همپا سازی خروجی آنها با شرایط تصفیه خانه مرکزی است.

آرمون رئیس سازمان نظام مهندسی و منابع طبیعی کشور در سخنان کوتاهی به دانش آموختگان توصیه کرد حتما به مطالعه عمیق و ارتباط با کارشناسان با تجربه در این عرصه مبادرت کنند.

توافق های بین دستگاهی

بنا به اظهارات مسولان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان ، با توافقهای چند جانبه بین سازمان نظام مهندسی ، اداره کل حفاظت محیط زیست، شرکت شهرکهای صنعتی و سازمان صنعت معدن تجارت گیلان مقرر شده است : کلیه کارخانجات صنعتی آلاینده استان جهت کنترل و پایش آلایندگی نسبت به عقد قرارداد با ناظر زیست محیطی ( کارشناسان محیط زیست) بعنوان مسئول فنی پایش اقدام کنند.

همچنین مقرر گردید کلیه کارخانجات صنعتی استان پس از ارائه درخواست برای تاسیس ،  جهت دریافت پروانه تاسیس با معرفی از طریق سازمانهای ذیربط به سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان ، نسبت به عقد قرارداد ناظر زیست محیطی ، با کارشناس ناظر محیط زیست از طریق سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی اقدام کنند.

بر همین اساس توافق شد کلیه کارخانجات صنعتی جهت دریافت پروانه بهره برداری نسبت به ارائه گزارش پایان کار ناظر زیست محیطی و عقد قرارداد با مسئول فنی پایش اقدام لازم را بعمل اوردند.

نوشته شده در ساعت 12:04:28 , مورخ 15/07/1391
کد خبر : 91071037
http://isdle.ir/news/index.php?news=8811

آیا اکوتوریسم روشی مطمئن برای حفاظت از محیط زیست است؟
مریم قدیری خاناپشتانی

سال هاست که اکوتوریسم به عنوان راهی مطمئن برای حفاظت از منابع طبیعی و همچنین ایجاد درآمدی برای مردم محلی معرفی شده است. ولی آیا حضور مردم در هر جا به اسم «طبیعت گردی بدون ردپا» امکان پذیر است و آیا اکوتوریسم برای هر منطقه و موقعیتی بی ضرر است؟

اکوتوریسم اولین بار در سال 1991 معرفی شد و مخاطب های زیادی را جذب کرد. واژه اکوتوریست به افرادی گفته می شود که برای لذت بردن از طبیعت و رها شدن از مدرنیته و زندگی روزانه با کوله بار کوچکی راهی طبیعت می شوند و غیر از ردپای کوچکی که بر زمین می گذارند، هیچ گونه آسیبی از حضورشان به طبیعت نمی رسانند. این ایده با استقبال شگرفی روبرو شد به طوری که در طی دهه 1990 رشد اکوتورسیم دوبرابر شد در حالی که توریسم تنها شش درصد رشد یافت. گسترش این صنعت در مکان هایی که گونه های جانوری باشکوه و زیبا وجود داشتند -گونه هایی همچون پاندا در چین- که برای مردم جذابیت فراوان دارند، بیشتر است.

اکوتوریسم بازدید از طبیعت است ولی اساس و درون مایه آن توسعه پایدار است و به همین دلیل بسیار بی نقص و دوستدار با طبیعت به نظر می رسد. از اهداف ارجح دیگر برنامه های اکوتوریسمی، مشارکت مردم محلی است.

اکوتوریسم علاوه بر ایجاد مشارکت مردم بومی (اشتغال زایی و ایجاد درآمد) و همچنین جذب مردم غیر بومی برای بازدید به عنوان اکوتوریست، سهم بسزایی در جذب توریست خارجی و سرمایه های آنها دارد به طوری که در کشوری همچون کاستاریکا اکوتوریسم دومین منبع اصلی درآمد کشور است. در حال حاضر بسیاری از کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه همچون کشورهای افریقایی، میزبان اکوتوریست های اروپایی و امریکایی هستند.

در کنار همه نکات مثبت اکوتوریسم، اکولوژیست های بسیاری معتقدند که در آمد حاصل از این نوع فعالیت ها در مقابل تاثیرهای مخربِ وارده به طبیعت در مقیاس بزرگ ناچیز است. عده ای، اکوتوریسم را نقطه مقابل حفاظت از طبیعت نامیده اند چه بسا که به واسطه بازدید، امکان معرفی انسان به نقاط دور از دسترس با تخریب انسانی کمتر فراهم می آید؛ انسانی که حضورش رویه اصلی طبیعت را بر هم می زند. برخی اکوسیستم ها به خصوص جزایر و کوه ها، جزء زیستگاه های شکننده هستند، که در صورت عدم کنترل تعداد بازدیدکنندگان و فشار ایجاد شده توسط انسان، به سرعت رو به تخریب می روند.

بسیاری از اکولوژیست ها ریشه این مشکلات را در عدم تعریف درست از اکوتوریسم می دانند؛ چرا که عده ای که تنها به اکوتوریسم به دید اقتصادی نگاه می کنند، برای راحتی بازدید کنندگان احداث هتل در یک منطقه را ضروری می دانند ولی این ساخت و ساز  با معیارهای اصلی اکوتوریسم از جمله توسعه پایدار منافات بسیار دارد.

«آیلوارد» در سال 1996 چهار معیار محیط زیست را بازدید، سرمایه گذاری، اکولوژی و اقتصاد نامید. این چهار معیار در عین ارتباط متقابل باید تعریف و کنترل شوند.

از جمله عواملی که موجب شکست رابطه اکوتوریسم با طبیعت می شود را می توان تغییر زیستگاه طبیعی نامید. تعداد زیاد بازدیدکننده ها، ایجاد جاده های دسترسی حتی جاده های فرعی و خاکی و فرسایش خاک عوامل اصلی تخریب اکوسیستم ها هستند. عامل دیگر عدم مشارکت مردم بومی و  نامناسب بودن کاربری اراضی توسط آنها است. اکوتوریسم می تواند موجب کاهش گونه های جانوری مخصوصاً گونه های بزرگ از جمله گوشتخوارها و نیز موجب تغییر رفتار گونه ها شود.   

مورد دیگر، هزینه ورود به این مناطق است که بسیار با اهمیت است. چه بسا که نه تنها در آمد حاصل صرف حفاظت خود منطقه می شود و نیز می توان قسمت های بیشتری را تحت حفاظت قرار داد، بلکه می توان رضایت افراد بومی مشارکت کننده را بهتر جذب کرد. در بسیاری از نقاط دیدنی ایران، هزینه ورود به مناطق در مقابل هزینۀ بالای رسیدن به مقصد (هزینه زمان و هزینه سوخت و آلودگی ایجاد شده توسط آن) بسیار ناچیز است. و به ازای چنین درآمد ناچیزی، صیانت و نگهداری بسیار ضعیفی نیز صورت می گیرد. در سال های اخیر بسیاری از ایرانی ها به سفرهای خارجی و صرف هزینه های زیاد در کشورهای همسایه می پردازند، در صورتی که ورودی هر یک از مکان های دیدنی به طور متوسط 15-20 دلار است، اما هزینه ورودی برای بازدید از مکان های طبیعی ایران (همچون غار «کتله خور») حداکثر 2000 تومان و حتی کمتر است که بسیار ناهماهنگ و ناکافی است.

برشمردن چنین نکاتی نشان دهنده ناکارآمدی صنعت اکوتوریسم نیست، بلکه اهمیت مدیریت و نظارت را نشان می دهد. بی شک مدیریت مناسب مناطق مورد نظر، به صورتی که تعداد توریست براساس ظرفیت منطقه تعیین شود و فعالیت ها (از جمله نحوه اسکان) مد نظر قرار گیرد و همچنین از مردم محلی جهت حفاظت از منطقه مورد نظر استفاده شود، کمک شایانی به پیشبرد اهداف اصلی خواهد بود.

 

اکوتوریسم تنها راهی برای کسب در آمد نیست، بلکه علاوه بر حفاظت، هدفی آموزشی دارد که دید بازدیدکنندگان را به طبیعت بازتر می کند که در عین لذت از طبیعت و دانستن اهمیت آن، امکان مشارکت بعدی آنها در سایر برنامه های محیط زیستی فراهم شود.

 

سازنده خلاق این خانه کسی نیست جز کامران زلفی‌نژاد، مدیر‌کل سابق محیط زیست استان گیلان که در حال حاضر خودش به همراه چند نفر از استادکاران خانه‌سازی، مشغول ساختن این خانه عجیب هستند.

به گزارش پایگاه تبادل اطلاعات تنوع زیستی (CHM) به نقل از خبرآنلاین، شاید این خانه از نظر خیلی‌ها یک خانه معمولی شبیه بقیه خانه‌های رشت باشد؛ اما بهتر است بدانید که در اسکلت این خانه حتی از یک آجر کوچک هم استفاده نشده است و مالک آن از مصالح بازیافتی‌ای مثل بطری‌های آب معدنی برای ساخت این خانه ۱۲۰ متری استفاده کرده است؛ خانه‌ای دو طبقه که ساخت آن از شهریور‌ماه سال گذشته آغاز شده و بعد از چند ماه تلاش، قرار است در شهریور‌ماه امسال به پایان برسد. نکته جالب هم اینجاست که سازنده خلاق این خانه کسی نیست جز کامران زلفی‌نژاد، مدیر‌کل سابق محیط زیست استان گیلان که در حال حاضر خودش به همراه چند نفر از استادکاران خانه‌سازی، مشغول ساختن این خانه عجیب هستند.

کامران زلفی‌نژاد از آنجا که به مدت ۵ سال در سازمان محیط زیست استان گیلان مشغول به کار بود به خوبی با مفهوم اجسام بازیافتی آشناست و اصلاً دوست ندارد مردم موادی را در طبیعت بریزند که هم زیبایی آن را از بین می‌برند و هم جذب طبیعت نمی‌شوند. به همین خاطر به این نتیجه رسید که می‌تواند با این اجسام دور‌ریز، مثل بطری‌های آب‌معدنی، یک خانه واقعی بسازد. خانه‌ای که به گفته خودش هم از استحکام خوبی برخوردار است و هم از اتلاف انرژی جلوگیری می‌شود.

«این خانه ۱۲۰ متر زیر‌بنا دارد و مساحت کل آن در حدود ۲۵۰ متر مربع است. در دو طبقه ساخته شده که در قسمت همکف پذیرایی و هال قرار دارد و در طبقه بالا هم اتاق خواب و سرویس‌های بهداشتی». او در ساخت این خانه بازیافتی، تا به امروز از چیزی در حدود چهار هزار بطری آب‌معدنی استفاده کرده؛ آن هم بطری‌های آب معدنی نیم‌ لیتری. نکته جالب اینجاست که او برای اینکه در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کرده و به محیط زیست اطراف خود هم بهره‌ای رسانده باشد برای ساخت خانه‌اش از بطری‌های آب‌معدنی که در فضای سبز ریخته شده بودند استفاده کرده است. اومی گوید :«حتی خیلی وقت‌ها که بطری‌هایم تمام می‌شد در زباله‌های شهری به دنبال بطری می‌گشتم. خانواده‌ام می‌گفتند این کار جلوی چشم بقیه مردم درست نیست و ممکن است مردم فکر کنند که تو نیازمندی! اتفاقا بعضی وقت‌ها هم وقتی مرا در حال جست‌وجوی زباله‌ها می‌دیدند سری تکان می‌دادند و از نگاهشان می‌خواندم که دلشان برای من می‌سوزد». اما هیچ‌کی به اندازه خود آقای زلفی‌نژاد نمی‌دانست که با این کار چقدر به محیط اطرافش کمک می‌کند و می‌تواند بطری‌ها را وارد چرخه بازیافت کند و از آنها استفاده لازم را ببرد به جای اینکه در فضای سبز منطقه رها بشوند و سال‌های سال به همان صورت باقی بمانند.

بطری‌هایی پر از شن وماسه
حالا شاید از خودتان بپرسید که زلفی‌نژاد چطور از بطری‌های آب‌معدنی در ساخت خانه‌اش استفاده کرده؟! بهتر است بدانید که چوب، خاک، شن، ماسه، آب و بطری‌های بازیافتی مواد اصلی خانه‌سازی آقای کارشناس هستند. «ما در ابتدای برای استحکام خانه از تیر‌آهن استفاده کردیم. چارچوب اصلی خانه را تیر‌آهن کار کردیم و پس از آن شروع کردن به زگال زدن. زگال زدن در حقیقت همان برپایی تیر‌آهن و قرار دادن تخته چوب‌ها به صورت چپ و راست در دیوار این خانه است.» حالا نوبت به آن رسیده بود که استاد کار و زلفی‌نژاد طرح اصلی خود را روی این خانه پیاده کنند.«من از چوب‌های نژاد روسی که از استحکام بالایی برخوردارند در دیوار این خانه استفاده کردم و در فضاهای خالی دیوار‌ها هم به جای آجر از بطری‌های آب معدنی استفاده کردم.» آنها داخل بطری‌ها را با شن و ماسه پر می‌کردند و آنها را ردیف به ردیف در دیوار‌های خانه قرار می‌دادند و پس از آن کاهگل را روی بطری‌ با ماله می‌مالیدند و فضاهای خالی دیوار‌ها خانه را به همین شکل با بطری‌های آب‌معدنی و کاهگل پر می‌کردند: «ما به جای سیمان از کاهگل استفاده کردیم. جالب است بدانید من خاک و گل مورد نیاز برای کاهگل را هم از حیاط زمینی که این خانه را در آنجا بنا کردم، کندم و از همان برای خانه‌ام استفاده کردم.» آنها خاک و آب و کاه خرد شده را با هم مخلوط کردند و خودشان ساعت‌ها برای ورز آمدن مواد و تبدیل شدن آن به کاهگل، مواد را لگد کردند. «خیلی‌ها تصور می‌کنند این خانه از استحکام کمی برخوردار است اما سخت در اشتباه هستند. این خانه هم مثل خیلی از خانه‌های روستایی به شیوه سنتی درست شده منتها ما به جای آجر از بطری آب‌معدنی استفاده کرده‌ایم.»

خانه‌ای امن و راحت
اما نکته جالب اینجاست که به گفته آقای کارشناس این خانه از اتلاف انرژی هم جلوگیری می‌کند: «این خانه به خاطر موادی که در آن به کار رفته در زمستان‌ها گرم و در تابستان‌ها خنک می‌شود. ضمن اینکه در رشت رطوبت باعث به وجود آمدن بیماری‌های رماتیسم و استخوان درد می‌شود در حالی که فضای این خانه با وجود رطوبت بیرون خشک است و می‌شود به راحتی در محیطی خشک و آرام زندگی کرد. چراکه نه صدایی از خانه به بیرون می‌رود و نه صدای بیرون به گوش اهالی خانه می‌رسد». زلفی‌نژاد برای محکم کاری بیشتر می‌خواهد از پنجره‌های دوجداره برای جلوگیری از ورود و خروج صدا استفاده کند. زلفی‌نژاد و خانواده‌اش از مدت‌ها قبل ساخت این خانه را در سر داشتند؛ تا جایی که حتی اگر به مسافرت می‌رفتند تا چشمشان به بطری‌ای خالی که در گوشه‌ای افتاده بود می‌خورد به سرعت آن را برمی‌داشتند تا به عنوان مصالح خانه‌شان از آن استفاده کنند.» من بخش زیادی از این بطری‌ها را با کمک شهرداری به دست آوردم. در این میان کسانی هم که می‌دانستند من این خانه را با بطری می‌سازم برایم بطری پیدا می‌کردند و در ساخت خانه همراهی‌ام می‌کردند.»

این خانه هم مثل همه خانه‌ها دارای آب و برق و گاز است و زلفی‌نژا امیدوار است که با اتمام این خانه بالاخره از اجاره‌نشینی راحت شود و به خانه‌ای برود که خودش با دست‌های خودش ساخته و شاید بعد‌ها کسی باور نکند اجزای این خانه از بطری‌های آب‌معدنی است.

پديده خشكيدگي، دامن جنگل‌هاي شمال را هم گرفت

خطر نابودی دوهزار هکتار از رویشگاه‌های شمشاد

  اسدالله افلاکی:
هنوز پدیده خشکیدگی گریبان 300هزار هکتار از بلوط زارهای غرب را رها نکرده است که آفت خشکیدگی دامان رویشگاه‌های شمال را هم گرفت.

رئیس انجمن علمی جنگلبانی ایران می‌گوید بیش از دو هزار هکتار از رویشگاه‌های شمشاد در غرب مازندران به پدیده خشکیدگی مبتلا شده‌اند؛ آفتی که شیوع و گسترش آن فاجعه‌آفرین است. دکتر هادی کیادلیری که پیش از این نسبت به بیابانی شدن رویشگاه‌های زاگرسی خبرداده و افزوده بود جنگل‌های هیرکانی هم در پی عوامل طبیعی و غیرطبیعی به‌ویژه دخالت غیرمسئولانه انسانی در حال تبدیل شدن به رویشگاه‌های زاگرسی (رویشگاه‌های مناطق خشک و نیمه خشک) هستند، پرده از واقعیت تلخ دیگری برمی‌دارد، واقعیتی که نشان می‌دهد نه تنها جنگل‌های زاگرسی در معرض نابودی و تخریب قرار دارند بلکه جنگل‌های شمال هم وضعیت نگران‌کننده‌ای دارند.

بروز فاجعه خشکیدگی در جنگل‌های شمال

این دانش‌آموخته جنگل‌داری در پاسخ به این پرسش که چطور رویشگاه‌های شمال به این وضعیت اسفبار مبتلا شده‌اند، گفت: ما در غرب نسبت به وقوع آفت و پدیده خشکیدگی در رویشگاه‌های زاگرسی آن قدر بی‌تفاوت عمل کردیم و آن قدر منتظر ماندیم تا تمام عوامل زیستی در این رویشگاه‌ها نابود شدند. وقتی این اتفاق افتاد آن وقت همه تلاشمان را روی نجات بلوط‌ها متمرکز کردیم. اکنون همین مسئله در رویشگاه‌های شمال در حال وقوع است.

کیادلیری که 14مهرماه جاری از رویشگاه‌های شمشادها در تنکابن بازدید کرده است، با ابراز نگرانی از وضعیت اسفبار این رویشگاه‌ها افزود: مشاهدات اولیه نشان می‌دهد آلودگی(پدیده خشکیدگی) از غرب جنگل‌های شمال آغاز شده و در حال پیشروی به سوی شرق این رویشگاه‌هاست. روندی که ادامه آن می‌تواند کل شمشادها را با مشکل مواجه کند.

آن طور که کیادلیری می‌گوید با توجه به شرایط نامساعد شمشادها بروز فاجعه در رویشگاه‌های شمال کشور چندان دور از انتظار نیست، زیرا شمشاد، گونه‌ای نادر محسوب می‌شود و آفاتی نظیر خشکیدگی می‌تواند به بروز نوعی رانش ژنتیک در این‌گونه منجر شود که پیامد آن نابودی ژن‌های غالب در این‌گونه است و از آنجایی که جمعیت شمشادها بسیاراندک است احتمال انقراض آن وجود دارد.

به گفته وی، رنگ برگ شمشادهایی که مبتلا به خشکیدگی شده‌اند تغییر کرده و خزان که از پایین تاج درخت آغازشده به‌تدریج کل درخت را فرا می‌گیرد و درنهایت باعث ریختن تمام برگ‌های درخت می‌شود، این در حالی است که شمشاد گونه‌ای است که همواره سبز است و خزان در آن جایی ندارد. علاوه براین، سرشاخه‌های درخت هم شروع به سیاه شدن می‌کنند.

کیادلیری با اشاره به اینکه آنچه در رویشگاه‌های شمشاد اتفاق افتاده ناشی از وقوع بیماری ناشناخته‌ای است که همه شمشادهای کشور را فراگرفته است، تصریح کرد: مطالعات و بررسی‌های آزمایشگاهی برای شناسایی این بیماری آغاز شده است اما با اعتبارات اندکی که برای موردهایی از این دست اختصاص می‌یابد کار چندانی نمی‌توان انجام داد، درحالی‌که وضعیت رویشگاه‌های شمال و آفت‌هایی که پی در پی دامنگیر این عرصه‌ها می‌شود بیش از هر چیز ضرورت راه‌اندازی بخش گیاه پزشکی را نشان می‌دهد، زیرا پیشگیری از بروز و شیوع بیماری‌هایی از این دست نیاز به پایش دائمی افراد متخصص و تجهیزات لازم دارد، درحالی‌که هم‌اکنون ما با کمبود نیروی متخصص و تجهیزات مرتبط برای پایش رویشگاه‌های جنگلی مواجهیم.

این پدیده قابل پیش‌بینی بود

کیادلیری در حالی از کمبود تجهیزات و نیروی متخصص انتقاد می‌کند که مدیران سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور پس از درج خبری که اردیبهشت‌ماه امسال در همین صفحه منتشر شد و طی آن نسبت به طغیان آفات در جنگل‌های شمال هشدار داده شده بود، اعلام کردند که تجهیزات لازم را در اختیار دارند. این در حالی است که اگر سازمان جنگل‌ها تجهیزات و نیروی لازم را در اختیار دارد پس چگونه است که این سازمان نتوانسته وقوع پدیده خشکیدگی شمشادها را پیش‌بینی کند. پدیده‌ای که (خشکیدگی شمشادها) به گفته کیادلیری در صورت پایش به‌سادگی قابل پیش‌بینی است. به گفته وی، پدیده خشکیدگی پس از شمشادها دامنگیر سایر گونه‌های جنگلی می‌شود، براین اساس نمی‌توان منتظر ماند تا آفت دامنگیر گونه‌های دیگر هم بشود بلکه باید سازوکار مقابله و پیشگیری از آفت را فراهم ساخت.

این دانش آموخته علوم جنگل‌داری درباره اهمیت شمشادها تصریح کرد: شمشاد گونه بومی انحصاری جنگل‌های ایران است که در عرصه‌های جنگلی سه استان گلستان، مازندران و گیلان به‌طور پراکنده زیر درختان دیگر رشد می‌کند؛ اوج رویش این درختان در اسالم و نوشهر است. این‌گونه به‌دلیل اهمیتی که دارد ممنوع‌القطع است اما متأسفانه در حال حاضر دچار خشکیدگی شده و این خشکیدگی در تمام مراحل زیستی این‌گونه از نهال تا درخت مسن به چشم می‌خورد. این درحالی است که به‌علت محدود بودن شمشادها چنانچه این گونه نابود شود جایگزینی نخواهد داشت.

کیادلیری گفت: وضعیت جنگل‌های شمال به اندازه‌ای نگران‌کننده است که کارشناسان نگران سلامت گونه‌های جنگلی نیستند بلکه آنچه باعث نگرانی است از دست رفتن پایداری جنگل است. مرگ‌ومیر دسته‌جمعی گونه‌هایی نظیر شمشاد دلیلی براین مدعاست که این به‌مراتب خطرناک‌تر از بیماری یک گونه درختی است. با وجود این، هنوز بهره‌برداران به‌شدت و به‌طرز وحشتناکی از جنگل برداشت می‌کنند تا آنجا که بنا بر گزارش‌های برخی دوستداران طبیعت، بهره‌برداران به‌گونه‌های ممنوع‌القطع، نظیر گونه سرخدار هم رحم نمی‌کنند چه برسد به سایر گونه‌ها. وی در پایان تأکید کرد: با توجه به وضعیت رویشگاه‌های جنگلی شمال و بروز مرگ‌ومیر دسته‌جمعی گونه‌ها در این رویشگاه‌ها، ضروری است بهره‌برداری و برداشت از جنگل متوقف شود.

http://hamshahrionline.ir/details/187380

احتمال تبديل جنگل هاي شمال به جنگل هاي زاگرسي

آفت دامن 600 هکتار از جنگل های هیرکانی را گرفت

اسدالله افلاکی:
حدود 600 هکتار از رویشگاه‌های جنگلی ساری مبتلا به آفت شد. پارک جنگلی شهید زارع با 75‌هکتار مساحت و 400هکتار منطقه حفاظت شده همجوار این پارک و نیز 55‌هکتار رویشگاه جنگلی در دشت ناز ساری از مناطقی هستند که شیوع آفت در آنها گزارش شده است.

از این مناطق به‌عنوان 3 کانون اصلی مبتلا به آفات نام برده می‌شود و این در حالی است که دشت ناز یکی از زیستگاه‌های اصلی گوزن زرد ایرانی و محل پرورش و تکثیر این حیوان است. دکتر هادی کیادلیری که چندی پیش در گفت‌وگو با همشهری نسبت به هجوم آفات به رویشگاه‌های شمال کشور هشدار داده بود، ضمن تأیید ابتلای 600هکتار از اراضی جنگلی ساری به آفات گفت: «ابریشم باف ناجور» و «کرم‌های وجبی» از جمله آفات شایع شده در رویشگاه‌های ساری هستند که اغلب گیاهان و به‌ویژه برگ درختان را می‌خورند.

آنچه مهم است اینکه این آفات از نوع آفات درجه اول هستند؛ یعنی تنها به درختان تحت استرس و مستعد بیماری حمله نمی‌کنند بلکه به همه درختان حمله می‌کنند و در‌واقع زمینه ابتلای درختان به سایر آفات را فراهم می‌سازند.

رئیس انجمن علمی جنگلبانی ایران با اشاره به پیشینه شیوع آفات در عرصه‌های جنگلی افزود: حدود 20‌سال پیش هجوم آفات به رویشگاه‌های زاگرسی را شاهد بودیم که درختان را مستعد شیوع سایر بیماری‌ها از جمله چوبخوارها کرد و در نتیجه خسارات فراوانی به این رویشگاه‌ها وارد شد.

هشدار نسبت به دگرگونی جنگل‌های هیرکانی

کیادلیری که پیش از این هم گفته بود جنگل‌های هیرکانی در حال تبدیل شدن به نوع زاگرسی است، تصریح کرد: شیوع آفاتی که 20‌سال پیش در زاگرس اتفاق افتاد و اکنون دامنگیر جنگل‌های هیرکانی شده تأیید این ادعاست که جنگل‌های هیرکانی در حال دگرگونی و تبدیل‌شدن به جنگل‌های زاگرسی هستند و این نگران‌کننده است.

آنطور که این عضو هیات علمی می‌گوید هر درختی تحمل حداکثر 2بار بی‌برگ شدن را دارد و پس از آن به کلی خشک و نابود می‌شود، این درحالی است که فعالیت آفات در هر دوره 2 الی 3‌سال طول می‌کشد و سپس این آفات مخفی می‌شوند و بعد از 10‌سال دوباره طغیان می‌کنند؛ بر این اساس، حیات درخت وابسته به طول زمان ابتلا و خسارتی است که آفات به درخت وارد می‌کنند، به همین دلیل باید با مدیریت از شدت و مدت آفات کاسته شود تا درختان از بین نروند.

وی تغییر آب و هوا، مثل خشکی، گرما و نور را یکی از عوامل مؤثر در ایجاد طغیان آفات عنوان کرد و گفت: خشکی، گرما و نور که بیشتر در پارک‌های جنگلی، حاشیه جاده‌ها، اطراف روستاها و دامسراها در جنگل اتفاق می‌افتد زمینه را برای ظهور آفات فراهم می‌سازد. غذای در دسترس حشرات و نبود دشمنان طبیعی آفات (حشرات دفع‌کننده آفات) از دیگر عواملی هستند که باعث شیوع آفات در عرصه‌های جنگلی می‌شوند اما مهم‌ترین عامل بروز آفات، عدم‌تعادل اکوسیستم است که باعث برهم زدن شرایط اکولوژیکی منطقه می‌شود.

کیادلیری درباره خسارات ناشی از شیوع آفات در جنگل‌های شمال گفت: این آفات گروه‌بندی درختان را برهم می‌زنند و سبب اختلال در نظام اقتصادی بازار چوب می‌شوند زیرا با هجوم آفات ما ناگزیر به قطع چوب‌هایی هستیم که ارزش اقتصادی چندانی ندارند؛ در واقع این آفات تأثیر منفی براستمرار و تداوم درختان جنگل می‌گذارند و توانایی بذردهی را از درختان سلب می‌کنند و از سوی دیگر، باعث ضعیف شدن درختان و مرگ زودرس آنها می‌شوند؛ در نتیجه درختان مبتلا به این آفات نسبت به استرس‌های دیگر مثل خشکی بسیار آسیب‌پذیر می‌شوند.

کاهش رویش، افزایش فرسایش خاک، کاهش ذخایر آب، افزایش هرزآب‌های سطحی و به‌ویژه کاهش طبیعت‌گردان از دیگر تبعات نامطلوب هجوم آفات به عرصه‌های جنگلی است. این موارد باعث خسارات سنگین و جبران‌ناپذیری می‌شود که از نظر اقتصادی هم قابل محاسبه است.

خسارت 20‌میلیارد تومانی

کیادلیری با تأکید براینکه خسارات ناشی از هجوم آفات به جنگل‌های شمال از نظر اقتصادی بالغ بر میلیاردها تومان است گفت: تک‌تک خسارت‌های ناشی از آفات قابل محاسبه است و می‌توان آن را برآورد کرد، به همین دلیل ضروری است که برای دفع این آفات هزینه کنیم. لازمه این امر داشتن 2برنامه کوتاه‌مدت و بلندمدت است. عوامل بلندمدت عواملی هستند که مناطق را برای طغیان آفات مستعد می‌سازند که نیاز به استراتژی بلندمدت دارند.

اما در بخش کوتاه‌مدت ضروری است صدمات و خسارات ناشی از آفات و تبعات ناگوار آن را کاهش دهیم. آفاتی که دامن جنگل‌های شمال را گرفته از نوع اول هستند، بنابراین هنوز فرصت مدیریت این عرصه‌ها وجود دارد تا آنچه بر سرجنگل‌های غرب آمد بر سر جنگل‌های شمال نیاید. مهم‌ترین راهکار برای جلوگیری از این آفات، پایش دائمی جنگل است تا از این طریق کنترل تلفیقی آفات فراهم شود.به گفته کیادلیری، خسارت ناشی از طغیان آفات در600 هکتار از رویشگاه‌های ساری طی یک‌سال، بدون احتساب خدمات جنگل(نظیر اکسیژن، کربن و گردشگری) 20‌میلیارد تومان برآورد می‌شود.

http://hamshahrionline.ir/details/172353

برخی دانشمندان بر این باور هستند که پستانداران در مخابرۀ احساسات سیستم مغزی مشابهی با انسان دارند و کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ افسردگی در حیوانات می تواند ممکن است روزی به حل مشکل افسردگی در انسان نیز کمک کند. البته برخی از دانشمندان هم وجود چنین ارتباطی را نپذیرفته اند.

 امیر طلوعی:http://zistboom.com/7560/

اخیراً نتایچ تحقیق اولیور برتون استاد دانشگاه پنسیلوانیا و همکارانش در شمارۀ ماه اکتبر نشریۀ Science منتشر شده که نتایج بررسی های آنها بر روی جوندگان، پستانداران نخستین و ماهی هایی که علاقۀ شان را به محیط اطراف و هم نوعانشان از دست داده بودند را ارائه نموده است. نشنال جئوگرافی مصاحبه ای را در همین رابطه با اولیور برتون انجام داده است که ترجمۀ آن را در ادامه می خوانید:

نشنال جئوگرافی: آیا حیوانات هم افسرده می شوند؟

اولیور برتون: به طور کلی افسردگی بر اساس علائمی تشخیص داده می شود که همگی بسیاری ذهنی و غیر عینی هستند. علائم اصلی مشترک افسردگی شامل احساس گناه، فکر به مرگ و از دست دادن احساس لذت است. از آنجایی که حیوانات قدرت بیان ندارند، حتی اگر چنین احساساتی را تجربه کنند نیز قادر به بیان آن نیستند، بنابراین پاسخ قطعی برای پرسش شما وجود ندارد.

نشنال جئوگرافی: چه علائمی نشان می دهد یک حیوان ممکن است افسرده باشد؟

اولیور برتون: برخی از علائم این بیماری را می توان در حیوانات مورد سنجش قرار داد. یکی از علائم اصلی افسردگی فقدان احساس لذت یا به عبارت دیگر کاهش و یا فقدان علاقه به فعالیتهای لذت آفرین است. مثلاً میزان تمایل حیوان به غذاهای مورد علاقه اش و یا تمایلات جنسی حیوان مورد بررسی قرار گرفته است. ما همچنین رفتار اجتماعی در جمع حیوانات دیگر، تغییر در الگوی خواب و فعالیتهای روزانه حیوان را نیز مورد ارزیابی قرار داده ایم. یکی از دیگر رفتارهایی که معمولاً برای سنجش افسردگی حیوان به کار رفته، میزان آمادگی آنها برای تسلیم شدن در مواجهه با شرایط پر استرس است.

نشنال جئوگرافی: چه حیواناتی علائم مشابه افسردگی را از خود نشان داده اند؟

تیم برتون: بارزترین علائم در میان حیوانات در پستانداران نخستین مشاهده شد. یک مشاهده گر تعلیم دیده می تواند بر اساس مشاهدات رفتاری دربارۀ افسرده بودن یک میمون قضاوت کند. به دلیل شباهت رفتارهای عاطفی میمونها، با نگاه کردن به حالت چهره و یا خیره شدن به یک جهت مشخص می توان احساس اندوه درآنها را تشخصی داد.

نشنال جئوگرافی: آیا محیط زیست حیوان هم بر نتایج بررسی شما تأثیرگذار است؟

اولیور برتون: یکی از مشکلاتی که ما با آن مواجه هستیم این است که بیشتر مطالعات آزمایشگاهی بر روی حیوانات در اسارت انجام می شود که معمولاً شرایط افسرده کننده و رخوت آوری را در مقایسه با زیستگاه طبیعی خود تجربه کرده اند و همین موضوع می تواند به ایجاد علائم افسردگی در آنها منجر شود. در حال حاضر اطلاعات چندانی برای مقایسۀ رفتارهای عاطفی حیوانات در حیات وحش و شرایط آزمایشگاهی وجود ندارد.

نشنال جئوگرافی: حیوانات در طبیعت چطور با افسردگی کنار می آیند؟

اولیور برتون: مطالعات سازمان یافتۀ بسیار اندکی در این زمینه انجام شده است، بنابراین باید بگویم که نمی دانم. اختلالات رفتاری حیوانات در حیات وحش ممکن است شانس بقای آنها را به خطر بیاندازد. حتی این احتمال وجود دارد که آنها به مرحله ای برسند که دیگر توان مبارزه را نداشته باشند و به یک طعمۀ آسان برای شکارچیان تبدیل شوند.

نشنال جئوگرافی: آیا حیوانات خانگی هم می توانند افسرده شوند؟

اولیور برتون: دامپزشکان معمولاً برای درمان اختلالات رفتاری سگها از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند. برای مثال، اگر صاحب سگ، خانه را ترک کند و سگ دچار اضطراب جدایی شود، احتمال مشاهدۀ رفتارهای غیرعادی مانند ایجاد خراش منجر به خونریزی در بدن و یا گاز گرفتن در خانه از حیوان وجود دارد. به نظر می رسد این رفتارها نسخۀ اختلالات روانی در عالم سگها هستند و اگر چه ظاهراً داروهای انسانی برای درمان آنها نیز مؤثر است، اما نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.

 

 

واکنش حیوانات در آینه بارها مورد توجه مردم و دانشمندان قرار گرفته و البته به سوژه مناسبی برای فیلم‌ها و کلیپ‌های سرگرم‌کننده بدل شده‌اند، اما آیا می‌دانید واقعیت چیست؟

واکنش حیوانات در آینه بارها توجه مردم و دانشمندان را به خود جلب کرده است. این واکنش‌ها که بسیاری از آن‌ها مورد مطالعه علمی قرار گرفته‌اند سوژه مناسبی برای فیلم‌ها و کلیپ‌های سرگرم‌کننده است؛ اما واقعیت این است که بسیاری از حیوانات وقتی به آینه نگاه می‌کنند، نمی‌دانند که مشغول نگاه کردن به خودشان هستند و بر همین اساس ممکن است واکنش‌های متفاوتی بروز دهند.
نخستین بار، چارلز داروین بود که واکنش حیوانات را به تصویر خودشان در آینه ثبت کرد. در نوشته‌های داروین مطلبی وجود دارد که واکنش اورانگوتان‌ها را به آینه توصیف کرده، اما داروین از این واکنش‌ها که شامل شکلک‌هایی هم بود، نتیجه واضحی نگرفت و آن‌ها را به دو دسته ابتدایی واکنش به یک حیوان دیگر و یا فقط اشتیاق به یک اسباب‌بازی جدید طبقه بندی کرد.
در سال ۱۹۷۰/۱۳۴۹، گوردون گالاپ بر اساس یادداشت‌های داروین، آزمایشی برای بررسی میزان خودآگاهی حیوانات طراحی کرد که به تست آینه مشهور است. این تست مشخص می‌کند که آیا یک حیوان خودش را در آینه می‌شناسد یا نه. برای مثال انسان‌ها تا حدود ۱۸ ماهگی در تست آینه رد می‌شوند، به این معنا که خودشان را نمی‌شناسند و این زمانی که است که در اصطلاح روانشناسی به آن مرحله آینه گفته می‌شود. تمام میمون‌های بزرگ شامل شامپانزه بابون و اورانگوتان خودشان را در آینه می‌شناسند اما در مورد گوریل تردیدی‌هایی وجود دارد. دلفین‌های نوک‌بطری، نهنگ‌های قاتل، فیل‌ها و زاغ‌ها حیوانات دیگری هستند که می‌توانند خودشان را در آینه تشخیص دهند. در مقابل، واکنش دیگر حیوانات در مقابل آینه مجموعه‌ای از رفتارهای تهدیدآمیز، احساس تهدید، انحصارطلبانه و یا دوستانه است.

دولت هائیتی از اول اکتبر واردات، مصرف و فروش کیسه های پلاستیکی سیاه رنگ پلی اتیلنی و ظروف یکبار مصرف اسفنجی تهیه شده از پلی استیرن را ممنوع اعلام کرده است. لوران لامونت، نخست وزیر این کشور با منطقی توصیف کردن این تصمیم معتقد است تولید و واردات محصولات سازگار با محیط زیست در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت به نفع هائیتی و محیط زیست این کشور خواهد بود.

نخستین بار در ماه آگوست امسال با ارائه بخشنامه ای از طرف ریاست جمهور این کشور، با هدف پاک کردن خیابانها و کانالهای آب پورتوپرنس از پلاستیک، استفاده از کیسه های پلاستیکی در این کشور ممنوع اعلام شد.

البته با توجه به اینکه در این کشور آب آشامیدنی نیز در بسته های پلاستیکی عرضه می­شود، این برداشت برای بخشهایی از جامعه ایجاد شد که قانون جدید برای آنها مشکل ساز خواهد شد و همین امر نیز اعتراضات عمومی را به همراه داشت، ولی با اعلام اینکه کیسه های حمل آب از این قانون مستثنی هستند این اعتراضات نیز فروکش کرد.

جلوگیری از ورود ظروف یکبار مصرف پلی استیرن که از کشور همسایه، جمهوری دومنیکن وارد می­شود، کار دشواری خواهد بود، اما برای حل این مشکل نیز راهکار دیگری اندیشیده شده است، بدین ترتیب که کیسه های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف به فرم بلوکهایی فشرده و بسته بندی می­شود و برای بازسازی خانه های تخریب شده در جریان زلزلۀ ویرانگر این کشور مورد استفاده قرار می گیرد که هنوز هم بازسازی آثار ویرانیهای آن در این کشور دیده می شود.

گروه هایی نیز برای جمع آوری کیسه های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف از خیابانها، کانالهای آب، محلهای تخلیه زباله و … ساماندهی شده اند. زباله های جمع آوری شده توسط این گروه ها با استفاده از یک دستگاه پرس دستی در داخل کیسه های برنج فشرده شده و به صورت بلوکهای ساختمانی با ابعاد یکسان در می آیند. این بلوکهای پلاستیکی سبک وزن و انعطاف پذیر که Ubuntublox نامیده می شوند در مقایسه با آجرها و بلوکهای سیمانی معمولی به مراتب مقاومت بیشتری در برابر زلزله دارند. اخیراً یک خانۀ نمونه نیز با استفاده از این بلوکهای پلاستیکی ساخته شده است و آزمون مقاومت بر روی زلزله بر روی آن انجام شده است که توانسته است با حداقل آسیب تا زلزله ای با قدرت ۲/۸ ریشتر را تحمل کند.

همچنین در سال جاری یک خانه ضد زلزله و مقاوم در برابر طوفان نیز با استفاده از هزاران ظرف یکبار مصرف و کیسه پلاستیکی و با کمک ۲۰ نفر از زنان محلی در این کشور احداث شده است و در حال حاضر کارخانه ای برای احداث این بلوکهای پلاستیکی در دست احداث است.

نخست وزیر هائیتی هدف ممنوعیت استفاده از پلاستیک را محافظت از سواحل و پوشش گیاهی این کشور توصیف کرد و امیدوار است این ممنوعیت به جمع شدن توده های زباله در این کشور کمک کند. به گفتۀ لوران لامونت مواد سمی و زباله ۹۵ درصد سیستم فاضلاب این کشور را مسدود کرده است که به ایجاد سیلهای گسترده در مناطق فقیر این کشور منجر می شود و پاکسازی آنها هزینۀ سالانۀ بیش از ۵۰ میلیون دلار را طلب می کند.

http://zistboom.com/7612/

شاید شما هم در فیلمهای مستند دیده باشید که گاهی فیلها دور هم جمع می شوند و انگار در گوش یکدیگر چیزی را زمزمه می کنند. وقتی فیلها می خواهند تصمیم بگیرند، گرد هم می آیند و صدایی بم و غر غر مانند را از خود ایجاد می کنند که شبیه صدای کامیونی است که از فاصله ای دور به سمت شما در حال حرکت باشد. سالهاست که محققین این رفتار فیلها را تحت بررسی قرار داده و صدای تولید شده توسط آنها را مورد آنالیز قرار داده اند، از جمله در ۵ آبشخور فیل های افریقایی در پارک ملی اتوشا واقع در نامیبیا جایگاه هایی برای پایش رفتار آنها تعبیه شده و ۱۲ مرتبه مکالمه میان فیلها ضبط شده است.

به گزارش نشنال جئوگرافی نتایج تحقیقی که توسط کیتلین اوکانل- رادول، اکولوژیست رفتاری از دانشگاه استانفورد و همکارانش انجام گرفته و در ماه جاری مجلۀ Bioacoustics منتشر شده، نشان دهد که بعد از هر بار آب خوردن در این آبشخورها، حداقل سه فیل از جمع گله دربارۀ زمان ترک محل با یکدیگر مشورت می کنند، بدین ترتیب که معمولاً فرماندۀ گله صدای غرغر مانند سه ثانیه ای از خود ایجاد می کند که بلافاصله دو فیل دیگر که معمولاً از فیلهای مهم گروه هستند پاسخ داده می شود.

مکالمۀ این فیلها ممکن است تا چند دقیقه ادامه پیدا کند و پس از آن کل گروه محل را ترک می کند. محققین این فرآیند را نوعی تصمیم گیری گروهی توصیف کرده اند. چنین رفتاری میان فیلهای غریبه با یکدیگر دیده نمی شود.

امروز قصد داریم شما را با یکی دیگر از کاربردهای غیر نیروگاهی انرژی خورشیدی آشنا کنیم. خشک کردن مواد غذایی برای نگهداری طولانی مدت از آن‌ها، از زمان‌های قدیم انجام می‌گرفت. این روند در صنایع غذایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. آب می‌تواند مستقیماً در فعل و انفعالات شیمیایی مواد غذایی شرکت کند زیرا در مواد غذایی، به صورت ملکول‌های آزاد وجود دارد. به خاطر همین دلیل، گرفتن آب محصولات غذایی در ماندگاری آن‌ها مؤثر می‌باشد. یکی از بهترین و مقرون به صرفه‌ترین روش‌ها برای خشک کردن مواد غذایی استفاده از انرژی پاک و تجدیدپذیر خورشیدی است که در اینجا به آن خواهیم پرداخت، هرچند روش‌های خشک کردن دیگری مانند انجماد یا استفاده از مایکروویو نیز وجود دارند که از محدوده‌ی بحث ما خارج می‌باشند.

ما در ایران با این مسئله چندان روبرو نبوده‌ایم ولی برای مثال می‌توانم به مردم آفریقا اشاره کنم. در اکثر کشورهای آفریقایی، شغل کشاورزی رواج دارد. حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد مردم آن به کشاورزی مشغول هستند. با وجود این جمعیت شاغل زیاد، محصولات کشاورزی پاسخ‌گوی نیاز مردم این کشورها نیست. عدم وجود وسایل محافظت کننده و نگه‌دارنده از غذاها و محصولات، منجر به ضرر و زیان‌های قابل توجهی می‌شود.

خشک کردن محصولات به روش سنتی

نگهداری غذا با استفاده از نور خورشید رایج‌ترین روش برای نگهداری از غذا در آفریقا است. چیزی که به طور سنتی در آفریقا مرسوم است، برش مواد غذایی و نازک کردن آن‌ها و سپس پراکنده کردن آن‌ها روی یک سطح معمولی و در معرض نور خورشید است. این روش اصلاً مناسب نیست زیرا مواد غذایی در معرض گرد و غبار، هجوم حشرات، واکنش‌های آنزیمی و غیره قرار می‌گیرند و ارزش غذایی خود را از دست می‌دهند. به دلیل مشکلات اقتصادی مردم آفریقا، امکان استفاده از خشک‌کن‌های صنعتی نیز وجود ندارد. بنابراین برای نگهداری بهینه‌ی غذا، به روش‌های کارآمد و مقرون به صرفه نیاز است. بنابراین چاره‌ای نمی‌ماند جز استفاده از خشک‌کن‌های خورشیدی و توسعه‌ی آن‌ها به طوری که بر مشکلات مذکور غلبه کنند.

خشک‌کن‌های خورشیدی به طور کلی بر دو نوع می‌باشند. اکتیو و پسیو

خشک کننده‌های خورشیدی پسیو

خشک کننده‌های خورشیدی پسیو، سیستم‌های گردش طبیعی یا همرفت طبیعی نیز نامیده می‌شوند. آن‌ها معمولاً در سایزی ساخته می‌شوند که برای یک مزرعه مورد استفاده قرار گیرند. این خشک‌کن‌ها می‌توانند در دو نوع مستقیم ( مثلاً خشک‌کننده‌های چادری و جعبه‌ای) یا غیر مستقیم (مثلاً خشک کننده‌ی کابینتی) باشند. خشک‌کننده‌های خورشیدی با جریان طبیعی، برای عملکردشان کاملاً وابسته به انرژی خورشید می‌باشند. در این سیستم‌ها هوای گرم شده توسط خورشید در بین محصولات از طریق نیروهای رانشی یا فشار هوا جریان پیدا می‌کند. در اینجا به برخی از خشک‌کن‌های خورشیدی پسیو اشاره می‌کنیم:

خشک کننده‌های چادری

همان‌طور که در شکل مشخص شده، این خشک کن بسیار ساده است. پلاستیک سیاه باید در طرفی قرار ‌گیرد که خورشید نمی‌تابد. محصولات باید روی قفسه‌ای بالاتر از سطح زمین قرار گیرند. این روش چندان کارآمد نیست و تفاوت چندانی با خشک کردن در فضای آزاد ندارد. تنها مزیت این روش، جلوگیری از نشستن گرد و غبار، باران و کثیفی بر روی محصول است. این خشک‌کن خورشیدی را می‌توان برای خشک کردن میوه‌ها، ماهی، قهوه به کار برد. یکی از بزرگ‌ترین عیب‌های این خشک کن‌ها، تخریب آن‌ها بر اثر بادهای شدید است.

خشک‌کن خورشیدی چادری

خشک کننده‌های جعبه‌ای

این خشک‌کن‌های خورشیدی به طور وسیعی برای خشک کردن محصولات در مقیاس کوچک به کار می‌روند. این خشک‌کن‌ها شامل یک جعبه‌ی چوبی و یک درب شیشه‌ای شفاف می‌باشند. درون این جعبه مشکی‌رنگ است و مواد غذایی بر روی یک سینی بالاتر از سطح خشک‌کن قرار می‌گیرند. هوا از طریق حفره‌های جلو وارد و از طریق منافذ عقب، خارج می‌شود. این خشک‌کن‌ها بسیار سریع‌تر از خشک‌کن‌های قبل مواد غذایی را خشک می‌کنند. بسته به شرایط محیط، دمای داخلی این خشک کن‌ها حتی تا ۸۰ درجه‌ی سانتی‌گراد نیز می‌رسد.

خشک‌کننده‌های الاکلنگی

 این خشک کننده‌ به خاطر حالت الاکلنگی خود، قابلیت تغییر زاویه متناسب با تابش خورشید را دارد. مواد غذایی بر روی یک سری سینی قرار می‌گیرند که سینی‌ها نیز در یک قاب با مثلاً سایز ۱۰۰x50 سانتی‌متر قرار می‌گیرند.

در ساخت خشک‌کننده‌های الاکلنگی سنتی از مواد مختلفی استفاده می‌شد ولی خشک‌کننده‌های الاکلنگی امروزی کمی فرق می‌کنند؛ مثلاً کف آن‌ها از جنس ورقه‌های آهن گالوانیزه‌ی موج دار است که توسط تخته‌های چوبی تقویت شده‌اند. عایق بندی گرمایی خوب می‌تواند توسط به‌کارگیری ورقه‌های عایق از جنس فیبرهای شبه چوب مخصوص، لایه‌های مختلف پلی استایرن، مقواهای راه راه و غیره فراهم شود. عایق‌های مذکور در قسمت خارجی کف خشک‌کن قرار می‌گیرند.

از آنجا که روی سینی‌ها توسط شیشه‌ی شفاف پوشیده شده است، چیزی شبیه به اثر گلخانه‌ای در این خشک‌کن‌ها رخ می‌دهد. زاویه‌ی سینی‌ها نسبت به سطح افقی باید حدود ۳۰ درجه باشد. اندازه‌ی ورودی و خروجی این خشک‌کن دارای یک نسبت مشخص با یکدیگر ‌می‌باشند. مثلاً اگر خروجی هوا ۲۸x50 سانتی‌متر باشد، ورودی باید ۱۵x50 سانتی‌متر باشد. یعنی خروجی هوا باید بزرگ‌تر باشد که این مسائل، علل خاص خود را دارند که در اینجا به آن‌ها نمی‌پردازیم.

خشک‌کننده‌های کابینتی

با مشاهده‌ی شکل‌های زیر با ساختار خشک‌کننده‌های خورشیدی کابینتی آشنا خواهید شد:

(برای بزرگ‌نمایی عکس‌ها بر روی آن‌ها کلیک کنید)

مزیت‌های این‌گونه خشک‌کن‌های خورشیدی عبارتند از:

• اتاق خشک‌کننده‌ی ساده
• بارگیری و تخلیه‌ی ساده
• محصولات غذایی برای خشک شدن نیاز به قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید ندارند، در نتیجه رنگ، خاصیت و ارزش غذایی آن‌ها کاهش چندانی پیدا نخواهد کرد.
• سیستم‌های خشک‌کننده‌ی حرارتی می‌توانند در این خشک‌کن‌ها به کار روند (که در این صورت تبدیل به خشک‌کن اکتیو می‌شوند)

و معایب این خشک‌کن‌ها عبارتند از:

• محصولات به طور یکنواخت خشک نمی‌شوند. (تمایل به خشک کردن در سینی‌های پایین خیلی بیشتر است)
• بازده پایین، وقتی که از سیستم‌های حرارتی استفاده می‌شود.
• گرمای بیش از حد داخل اتاقک و عدم توانایی حذف کامل بخارهای آب. (دمای این خشک‌کن‌ها بین ۷۰ تا ۱۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌باشد در حالی که برای خشک کردن برنج به دمای ۴۵ درجه و برای خشک کردن لوبیا به دمای ۳۵ درجه نیاز  است.)

خشک کننده‌های خورشیدی اکتیو کابینتی

خشک‌کننده‌های خورشیدی اکتیو، خشک‌کننده‌های همرفت اجباری یا هیبرید خورشیدی نیز نامیده می‌شوند. جریان بهینه‌ی هوا می‌تواند جهت خشک کردن محصولات به کار رود در حالی که دما و میزان رطوبت – صرفه نظر از شرایط آب و هوا – در محدوده‌ی وسیعی قابل کنترل می‌باشد. علاوه بر این، توده‌ی هوا کمتر محصور است و جریان هوا بهتر قابل کنترل می‌باشد. بنابراین، قابلیت اطمینان این خشک‌کننده‌ها در مقایسه با خشک‌کننده‌های پسیو، بسیار بیشتر است.

استفاده از خشک کننده‌های خورشیدی با همرفت اجباری می‌تواند روند خشک کردن را تا میزان سه برابر سریع‌تر انجام دهد و همچنین مساحت کلکتور مورد نیاز را تا میزان ۵۰% کاهش دهند. بنابراین می‌توان گفت کارایی این خشک کننده‌ها تقریباً شش برابر خشک کننده‌های قبل است. فن‌های این سیستم‌های خشک‌کننده می‌توانند توان مورد نیاز خود را از شبکه‌ی برق بگیرند یا اگر برق در دسترس نباشد، پنل‌های فتوولتائیک که به زودی در اکوگیک با آن‌ها آشنا خواهید شد قادر خواهند بود تا برق مورد نیاز فن‌ها را تأمین کنند. البته باید به این نکته اشاره کرد که تمامی سیستم‌های خشک کننده‌ی خورشیدی پسیو می‌توانند تبدیل به خشک‌کننده‌ی اکتیو شوند.

خشک‌کن‌های خورشیدی کابینتی با تهویه

به گفته‌ی دانشگاه زیمبابوه اگر برق مورد نیاز فن‌ها از طریق شبکه‌ی برق تأمین شود، نسبت به پنل‌های فتوولتائیک مقرون به صرفه‌تر خواهد بود (!). اگر انرژی مورد نیاز فن سیستم خشک‌کننده از طریق شبکه‌ی برق تأمین شود، می‌توان از یک کنترلر برای تنظیم سرعت فن استفاده کرد که این موجب تنظیم دمای مناسب داخل خشک‌کن می‌شود.

در مواردی که از سیستم‌هایی با توان فتوولتائیک استفاده می‌شود، فن مستقیماً به ماژول خورشیدی متصل می‌شود و با یک انباشتگر و کنترل کننده‌ی بار، کار خود را انجام می‌دهد. افزایش تابش خورشید، منجر به افزایش انرژی الکتریکی تولید شده و سرعت فن می‌شود.

خشک‌کننده‌های خورشیدی با گرمای پشتیبان

یکی از معایب قابل توجه خشک‌کن‌های خورشیدی این است که به طور نرمال، از هیچ گونه پشتیبانی برای تأمین گرمای مورد نیاز خود در مواقعی که نور خورشید نمی‌تابد استفاده نمی‌کنند. برای تولید کنندگان تجاری، این عامل، توانایی آن‌ها را در تولید محصولات بسیار محدود می‌کند. این مسئله زمان خشک کردن را نیز بسیار افزایش می‌دهد زیرا این عمل فقط در مواقع تابش نور خورشید رخ می‌دهد. این نه تنها تولید را محدود می‌کند بلکه منجر به پایین آمدن کیفیت محصول نیز می‌شود. برای تولید کنندگان تجاری در حفظ بازارهای فروش خود، توانایی تولید محصول به طور مداوم و همچنین اطمینان پذیری بسیار مهم است.

زیست توده، معمولاً سوخت چوب، رایج‌ترین منبع انرژی در مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه است که سوزاندن چوب نیز مشکلات و مسائل مربوط به خود را دارد. با این اوصاف، آن‌ها نیاز به دستگاه‌های احتراق مقرون به صرفه دارند که مکمل مناسبی برای تکنولوژی‌های خورشیدی باشد.

خشک‌کن‌های گلخانه‌ای

ایده‌ی خشک‌کن خورشیدی گلخانه‌ای، با جایگزین کردن کلکتور خورشیدی با سیستم گلخانه‌ای تحقق می‌یابد. سقف و دیوار این خشک کننده می‌تواند از مواد شفاف مانند شیشه، فایبر گلاس، نوعی پلاستیک تثبیت شده UV و یا کاغذ‌های پلی کربنات ساخته شود. مواد شفاف در یک قاب فولادی و بر روی ستون‌های فولادی با پیچ، مهره و لاستیک ثابت می‌شوند تا از نفوذ رطوبت هوای شرجی یا آب باران به درون اتاقک جلوگیری کند. برای ارتقاع میزان جذب تابش خورشیدی، یک سطح سیاه باید در ساختار آن تعبیه شود. تهویه‌های ورودی و خروجی هوا نیز در مکان مناسبی قرار داده می‌شوند تا توزیع یکنواخت هوا را تضمین کنند.

طراحی مناسب خشک کن‌های گلخانه‌ای این امکان را به ما می‌دهد که در قیاس با خشک کن‌های کابینتی یک کنترل بهتر بر روی عمل خشک کردن داشته باشیم ضمن اینکه آن‌ها برای ایجاد تعادل در خشک کردن مناسب‌تر می‌باشند.

خشک‌کن خورشیدی گلخانه‌ای با همرفت طبیعی

این خشک‌کن با تابش مستقیم نور خورشید به محصولات کار می‌کند. این محصولات و یک پرده‌ی مشکی جاذب که به طور عمودی آویزان شده، انرژی تابشی خورشید را جذب کرده و گرم می‌شوند. هوای اطراف نیز با گردش، گرم می‌شود. هوای گرم بوسیله دودکش بالا آمده و از آن خارج می‌شود و به طور همزمان، هوای تازه و تجدید شده از انتهای دیگر خشک‌کن وارد می‌شود.

یک طرح ساده از خشک کن‌‌های طبیعی خورشیدی گلخانه‌ای معمولی تشکیل شده از اتاقک شفاف شبه استوانه‌ای همراه با یک دودکش استوانه‌ای که گازها از آن خارج می‌شوند. هوا، از طریق سمتی پایینی اتاقک وارد می‌شود. دودکش (که برای ارتفاع‌های مختلف طراحی می‌شود) دارای ارتفاع حداکثر ۳ متر از بالای اتاقک و قطر ۱٫۶۴ متر است.

یک نوع خشک‌کن خورشیدی گلخانه‌ای دیگر با تهویه‌ی اجباری نیز وجود دارد که در شکل زیر می‌توانید مشاهده کنید.

با تشکر از آقای رسول فاطمی که قسمت‌های پایانی این متن را ترجمه کردند.